เสียงทุ้มนุ่มที่ดังขึ้นทำให้ชาคริยาตื่นจากความคิดของตัวเอง เธอหันกลับไปและเห็นเพื่อนชายที่สนิทที่สุดและเป็นคนที่คอยช่วยเหลืองานศพของมารดาตั้งแต่รู้ข่าวและรีบเดินทางกลับมาบรู๊คลินหลังจากที่เธอมากับเครื่องบินส่วนตัวของนาธาเนียลเพียงหนึ่งวัน ภควินก้าวเข้ามาหยุดใกล้ ๆ แววตาของเขายังคงอ่อนโยนเหมือนทุกครั้งที่มองหญิงสาว
“แขกกลับกันหมดแล้ว หยินจะกลับหรือยัง ถ้าจะกลับเดี๋ยววินไปส่งหยินเองนะ”
หญิงสาวส่ายหน้าน้อย ๆ พร้อมรอยยิ้มจาง ๆ “ไม่เป็นไรหรอก หยินอยากจะอยู่ตรงนี้สักพัก อยากอยู่เป็นเพื่อแม่ แม่คงยังไม่ชิน...ที่ต้องอยู่โดดเดี่ยว วินจะกลับไปก่อนก็ได้นะ”
“หยิน...” ภควินดึงมือหญิงสาวมากุมไว้ทั้งที่อยากดึงร่างเล็กเข้ามากอดสุดหัวใจ “วินรู้ว่าตอนนี้มันเป็นช่วงเวลาที่ยากลำบากสำหรับหยิน แต่วันหนึ่งมันจะผ่านไป คุณป้าท่านไปสบายแล้ว ท่านไม่ต้องทุกข์ทรมาน ไม่ต้องอยู่กับความเสียใจ ท่านอยู่ในสถานที่ที่ท่านม
