อีธานเรียกหญิงสาวที่หมดสติในอ้อมแขนอย่างกะทันด้วยความตระหนก เขาช้อนร่างนั้นขึ้นก็เห็นว่าเธอไม่รู้สึกตัวแล้วจริงๆ และคนที่ตกใจอีกคนคือภควิน
“หยินคงเหนื่อยมากน่ะครับคุณอีธานเลยเป็นลมไปแบบนี้”
“ถ้าอย่างนั้นผมจะเป็นคนพาเธอไปโรงพยาบาลเองก็แล้วกัน”
หนุ่มอเมริกันซึ่งรูปร่างสูงใหญ่และบึกบึนกว่าไม่รอความเห็นจากคนถูกถาม อีธานก้าวฉับ ๆ ออกจากที่นั้นและตรงไปยังรถเก๋งของเขาซึ่งจอดห่างออกไปไม่ไกล ภควินวิ่งตามมาเพื่อช่วยเปิดประตูให้ก่อนที่ร่างแน่งน้อยซึ่งไม่ได้สติถูกวางลงบนเบาะข้างคนขับ
“ให้ผมไปโรงพยาบาลเป็นเพื่อนไหม อีธาน?”
“คงไม่ต้อง...เดี๋ยวผมจะรีบพาเธอไปหาหมอ ขอบคุณมากนะภควินที่ช่วยดูแลจีนมาตลอด”
อีธานทิ้งคำพูดที่ทำให้ภควินรู้สึกแปลกใจขึ้นมาอีกก่อนจะวิ่งอ้อมกลับไปด้านคนขับ และเมื่อรถเก๋งสีเงินแล่นออกไปจากบริเวณด้านหน้าของสุสานแล้วภควินก็ยังคงยืนอยู่ที่นั่นและมองตามท้ายรถที่แล่นลับหายไป
“ขอบคุ
