“...” ฉันได้แต่กะพริบตาปริบๆ กูลีกูจอรีบหยิบตลับแป้งพับขึ้นมาเปิดออกและส่องกระจกสำรวจหน้าตาตัวเองทันที เพราะพี่ไทเรลล์บรรยายสภาพฉันออกมาอย่างน่าเกลียดน่ากลัวมาก ซึ่งมันก็เป็นไปตามนั้น
“จริงด้วย” ฉันจึงรีบลงจากรถ ตรงไปล้างหน้าล้างตาในห้องน้ำ เพื่อเรียกความสดชื่นให้ตัวเองอย่างไม่อิดออดอีกต่อไป เพราะสภาพฉันมันไม่ต่างจากแรคคูลป่วย อย่างที่เขาว่านั่นแหละ จะให้คุณย่าเห็นฉันในสภาพนี้ไม่ได้เด็ดขาด
หลังจากที่ฉันล้างหน้าล้างตาเสร็จแล้วก็กลับขึ้นมาบนรถ พบว่าพี่ไทเรลล์กำลังกดโทรศัพท์เล่นอยู่ ไม่ใช่โทรศัพท์ของเขานะแต่เป็นของฉัน
“พี่ทำอะไรกับโทรศัพท์ฉันคะ”
“...” พี่ไทเรลล์ไม่ตอบ แต่กลับยื่นโทรศัพท์กลับมาให้ฉัน ฉันจึงรีบรับโทรศัพท์มาจากมือของเขา จากนั้นพี่ไทเรลล์ก็เคลื่อนรถออกไปจากปั๊มน้ำมัน นิ้วเรียวเลื่อนเข้าไปดูแอพพิเคชั่นล่าสุดที่ถูกเปิดค้างเอาไว้ พลางมองหน้าจอโทรศัพท์สลับกับหน้านิ่งๆของพี่ไทเรลล
