จึงค่อยๆ โผล่หน้าออกมาจากรถ ดีที่รถจอดซุ่มเอาไว้ไม่ให้ใครเห็น ไม่เช่นนั้นคงโดนข้อหาอะไรสักอย่างจากตำรวจเป็นแน่แท้
“มึงเป็นลูกน้องที่รักและซื่อสัตย์กับกูมากนะไอ้อังคาร” กุมภ์แดกดันลูกน้องที่วิ่งหนีหางจุกตูดไม่รอเขาเลย
“ครับ” อังคารรับคำเสียงอ่อย
“วิ่งหนีคนแรก ทิ้งให้กูเกือบโดนหมากัดไข่”
“เจ้านายเคยได้ยินประโยคนี้ไหมครับ”
“ประโยคอะไรของมึง”
“เพื่อนกินหาง่ายเพื่อนตายหายาก”
“กูปวดกบาลกับมึง”
“เจ้านายลงมาได้แล้วครับ แต่พูดก็พูดเถอะครับ เจ้านายนี่สุดยอดจริงๆ เลยนะครับ ในเวลาอันรวดเร็ว เจ้านายสามารถปีนต้นไม้ได้สูงขนาดนี้”
“ไอ้อังคารกูไม่ได้เก่ง กูกลัวไอ้นั่นของกูโดนกัดแล้วใช้งานไม่ได้ ที่กูยังไม่ลงเพราะกูกำลังกลัวความสูง”
“อ้าว... ผมก็อุตส่าห์ชม” อังคารเกาหัวแกรกๆ
“มึงไม่ต้องพูดมาก มึงรับกูด้วย”
“ได้ครับๆ เจ้านายกระโดดลงมาเลยครับ ผมรับเอง”
“โอ๊ย!” กุมภ์ร้องเสียงหลง
“เจ้านายเป็นยั
