หลี่อ้ายหลิงปาเทียบเชิญลงพื้นแล้วตามไปขยี้เท้าแรงๆ ราวกับไม่ต้องการเห็นเศษซากของกระดาษที่ส่งกลับมาทำลายหัวใจของนาง กิริยาหยาบคายเช่นนี้นางไม่กล้าทำต่อหน้าลุงกับป้าที่นางมาขอพักด้วย แต่นางข่มความโมโหมาระบายกับบ่าวคนสนิทในห้อง
“อย่าคิดว่าปฏิเสธเทียบเชิญข้าแล้ว ข้าจะหมดหวังนะ เจ้าเป็นแค่ลูกอนุ แม่ของเจ้าก็คบชู้สู่ชายจนท่านอัครเสนาบดีรังเกียจ คนอย่างเจ้าวาสนาดีได้เป็นถึงฮูหยินเอกมันก็มากเกินไปแล้ว ฮึ เจ้ายังกล้าปฏิเสธคำเชิญของข้า เพราะฉะนั้นหากข้าทำอะไรลงไปก็อย่าหาว่าข้าใจร้ายนะ”
“คุณหนูใหญ่จะทำสิ่งใดเจ้าคะ”
“แม่ของนางคบชู้สู่ชาย นางก็คงไม่ต่างกัน เจ้ารีบไปสั่งคนจัดเกี้ยวไปจวนท่านอัครเสนาบดี ข้าจะไปพบกุ้ยฮูหยิน ข้ามีเรื่องจะขอให้นางช่วย นางต้องเต็มใจช่วยข้าอย่างแน่นอน”
หลี่อ้ายหลิงสืบประวัติของกุ้ยฮุ่ยชิงมาหมดแล้วว่าเป็นเพียงลูกอนุที่พ่อไม่รัก มารดามีความผิดข้อหาคบชู้สู่ชายติดตัว ทำให้ทั้
