บทที่ 4 ใครมาส่งเธอ (?) 1 (มีคนหึงไหม)
1085 Words
ตึง! ตึง! ตุบ!
เสียงลูกบาสกระทบกับพื้นสนามดังขึ้นเป็นจังหวะดุดัน เมื่อเกมในสนามเริ่มจะร้อนแรงขึ้น สายตาของซีลีนกำลังมองไปยังเจ้าของร่างสูง 188 เซนติเมตรที่กำลังชู้ตลูกบาสลงห่วง เสียงเฮดังลั่นสนามเมื่อทีมพลิกกลับมาคะแนนนำอีกครั้ง
"กรี๊ดดดดด มาร์ตินโคตรเท่เลย ทำ 3 แต้มด้วย"
"นั่นสิ เขาทำคะแนนได้ทุกลูกที่ชู้ตเลยด้วย คนอะไรหล่อแล้วยังเก่งอีก"
เสียงของนักศึกษาสาวที่นั่งอยู่บนอัฒจันทร์ดังขึ้น สายตาแทบทุกคู่ที่มองไปยังร่างสูงของมาร์ตินที่ดูโดดเด่นท่ามกลางผู้คน ไม่ว่าจะเป็นส่วนสูง หน้าตา หรือเรื่องความสามารถในสนาม
เธอไม่ได้ตั้งใจจะมาดูบาสด้วยซ้ำ แต่คณะของเธอต้องดวลกับคณะของมาร์ติน เธอจึงต้องมาเชียร์ตามมารยาท ซึ่งมันค่อนข้างน่าตื่นเต้นมากทีเดียว เพราะปกติเธอมักจะหนีกลับก่อนเกมจบด้วยซ้ำ
และหลังจากจบเกมนั้นคณะของมาร์ตินก็ชนะคณะของเธอไปได้อย่างขาดลอย เสียงปรบมือมาพร้อมกับเสียงโห่ร้องอย่างดีใจ คนที่ดีใจส่วนใหญ่มักจะเป็นผู้หญิงคณะอื่นที่เข้ามาดู เพราะมีผู้ชายงานดีทั้งนั้นไม่ว่าจะเป็นคณะของเธอ หรือคณะตรงกันข้ามก็ตาม
สายตาของเธอเผลอมองตามร่างกำยำของเขาที่เดินออกจากสนามไป และตรงนั้นมีสาวน้อยน่ารักกำลังยื่นขวดน้ำให้เขาพร้อมกับแจกรอยยิ้มสดใส
และมีเสี้ยววินาทีหนึ่งที่ดวงตาคู่คมของเขาสบเข้ากับดวงตาของเธอ
พึ่บ!
คนตัวเล็กรีบเบือนหน้าออกจากภาพที่เห็น ก่อนจะลุกขึ้นในเวลาต่อมา เพราะตอนนี้การแข่งขันจบลงแล้ว เธอเองก็ไม่จำเป็นต้องรอใครทั้งนั้น
เมื่อก้มมองนาฬิกาบนหน้าจอโทรศัพท์ก็พบว่าเกือบห้าโมงเย็นแล้ว เธอไม่ได้กลับไปนอนที่บ้านสองสามวันแล้ว เพราะต้องอยู่หอพักเพื่อทำรายงานต่อให้เสร็จ และวันนี้เธอคิดว่าจะกลับไปนอนที่บ้านสักหน่อย
"ซีจะกลับบ้านแล้วเหรอ"
เสียงของทัพทำเธอที่กำลังจะข้ามถนนไปอีกฝั่งชะงักไป
"มีอะไรเหรอทัพ" เธอถามคนที่เดินมาหยุดอยู่ข้างกัน เพราะใบหน้าหวานของทัพคล้ายกับมีอะไรบางอย่างอยากบอกเธอ
"อาจารย์ให้ไปช่วยจัดเอกสารหน่อยน่ะ ไปเป็นเพื่อนหน่อยได้ไหม คือมันเยอะมากฉันคงทำคนเดียวไม่ไหว"
อ๋อ มีเรื่องให้ช่วยนี่เอง ลูกคุณหนูแบบทัพคงทำอะไรแบบหยุมหยิมไม่เป็นแน่ และเขาก็คงไม่รู้จักใครเธอจึงไม่กล้าปฏิเสธอีก
"ได้สิ" ไม่รู้ว่าจะสงสารทัพหรือสงสารตัวเองกันแน่ เพราะกว่าที่เธอกับเขาจะจัดเอกสารของอาจารย์เสร็จก็เกือบสองทุ่มแล้ว
และเป็นทัพที่อาสามาส่งเธอที่บ้านหลังจากนั้น
"ขอบใจนะที่มาส่งฉันน่ะ" เธอหันไปบอกหนุ่มหน้าหวานที่จอดรถเลียบรั้วหน้าบ้านของตัวเอง
"ไม่เป็นไร ซีอุตส่าห์มาช่วยนี่นา ไม่งั้นคงไม่เสร็จ"
"ฉันว่างอยู่แล้ว ไม่ได้ลำบากอะไรหรอก"
ถ้าเป็นเรื่องเล็กๆ น้อยๆ เธอก็ช่วยอย่างไม่อิดออดอยู่แล้ว เพราะเธอเองก็มีเพื่อนไม่มากและทัพก็ถือว่าเป็นเพื่อนในคลาสคนหนึ่งของเธอ
ซีลีนปลดเข็มขัดนิรภัยออก แต่ก็รับรู้ได้ถึงสายตาของทัพที่มองมา ทำให้เธอเลื่อนสายตากลับไปมองเขาอย่างมีคำถาม
"เอ่อ แฟนซีจะไม่ว่าใช่ไหมที่ซีขึ้นรถมากับฉันน่ะ" ทัพเอ่ยถามเธอเสียงแผ่ว เขาทำสีหน้าไม่สู้ดีนัก เหมือนกำลังกังวลกับสิ่งที่คิดไปเอง
แต่ทัพบอกว่าแฟนเธอเหรอ? ใครอีกล่ะเนี่ย
"หือ? แฟนอะไรฉันไม่มีซะหน่อย" ใบหน้าสวยส่ายไปมาเป็นการปฏิเสธยกใหญ่ เธอไปทำอะไรให้คนอื่นคิดว่าตัวเองมีแฟนอีกแล้ว จนตอนนี้แทบไม่มีใครกล้าจีบเธอแล้ว
"ก็มาร์ตินไง วันก่อนเห็นนั่งตักกันอยู่ ก็นึกว่าเป็นแฟนกัน"
ได้ยินชื่อ 'มาร์ติน' ก็ยิ่งทำใบหน้าสวยมุ่ยลงแล้วถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยอ่อน
"ไม่ใช่ มาร์ตินแค่แกล้งเฉยๆ หมอนั่นไม่ได้ชอบฉันสักหน่อย" ประโยคหลังเธอพึมพำเสียงแผ่ว ก็หมอนั่นมันชอบแกล้งเธอเป็นนิสัยอยู่แล้ว
เขาไม่ได้คิดอะไรกับเธอสักหน่อย เธอเองก็อย่าไปหลงคารมแบดบอยอย่างเขาเชียว เพราะถ้าเอาใจไปเล่นแล้ว มันไม่คุ้มเอาเสียเลย
วันก่อนยังดีลเธออยู่เลย แต่วันนี้เขากลับไปลั้ลลากับผู้หญิงอื่น เจ้าชู้และคงเอาไม่เลือกสินะ วันนี้คงไม่ได้เห็นเขาอยู่บ้านอีกตามเคย เพราะทีมเขาชนะคงไปกินเลี้ยงกันที่ไหนสักแห่ง หลังจากนั้นคงหิ้วใครสักคนกลับบ้าน
"งั้นเหรอ..." เสียงของทัพดึงสติที่หลุดลอยไปของเธอให้กลับมาอีกครั้ง
"ฉันไปก่อนนะ นายก็กลับดีๆ ล่ะ" เพราะไม่อยากให้เพื่อนกลับบ้านดึกไปมากกว่านี้ เธอจึงบอกลาเขาอีกครั้งก่อนจะลงจากรถไป แต่ก่อนที่เขาจะออกรถ กลับเลื่อนกระจกลงพร้อมกับโบกมือให้เธออีกครั้ง
"ไปนะซี"
และนั่นก็ทำให้เธอต้องโบกมือกลับเขาอีกจนได้ ริมฝีปากสวยยกขึ้นหัวเราะเบาๆ กับความโก๊ะของพ่อหนุ่มหน้าหวาน เขาช่างเป็นหนุ่มน้อยที่ไร้ซึ่งพิษภัยจริงๆ
เมื่อรถหายลับไปทางถนนใหญ่แล้ว เธอจึงเดินเข้าไปในรั้วบ้านของตัวเอง หน้าบ้านยังคงมืดสนิท แม่จันทร์คงยังไม่กลับจากธุระ เพราะเธอเพิ่งโทรไปบอกแม่ว่าจะกลับบ้าน
มือเรียวไขกุญแจบ้านเข้าไป แต่ไม่ทันที่จะได้เปิดประตูออก เงาของใครบางคนที่ยืนพิงผนังบ้านของเธออยู่ในความมืดก็เอ่ยขึ้น
"เดี๋ยวนี้อัปเกรดซะด้วย มีหนุ่มมาส่งถึงหน้าบ้านเลย?"
.
.
.
.
.
.
พูดคุย
แหม่ๆ มารอเค้าที่หน้าบ้านคิดไรเปล่าาาาา
มันต้องคิดอะไรอยู่แน่ๆๆๆ
ทุกคนขาาา ฝากคอมเม้นกันด้วยน้าาา
- Writer
