“ทำไม?” เขาก้มลงเล็กน้อย ดวงตาคมสบกับเธอโดยตรง
“กลัวว่าฉันจะทำอะไร หรือกลัวว่าจะเผลอใจ?”
คำพูดนั้นทำให้เลือดในกายเธอร้อนวูบ
“คุณไม่มีสิทธิ์พูดแบบนี้กับฉัน”
เขายกยิ้มมุมปากอย่างเย็นชา
“สิทธิ์? ฉันมีสิทธิ์มากกว่าที่เธอคิด…เพราะเธออยู่ในบ้านฉัน ใต้สายตาฉัน และ...” เขาขยับหน้าเข้าใกล้จนเธอได้ยินเสียงลมหายใจของเขา
“เธอคือแม่ของลูกฉัน”
เธอเงยหน้าขึ้นสบตาอย่างท้าทาย
“แต่ฉันไม่ได้เป็นอะไรมากกว่านั้น”
“ถูกต้อง”
เขาตอบทันควัน น้ำเสียงเย็นจัดแต่แววตากลับร้อนลึก
“แต่ถ้าเธออยากเป็นมากกว่านั้น ฉันก็สนองให้ได้ เผื่อเธออยากระลึกความหลัง...คืนนั้น”
หัวใจเธอกระตุกกับคำพูดที่โหดร้ายปนเร่าร้อน เธอกัดริมฝีปากแน่น
“คุณไม่มีทางได้สิ่งนั้นจากฉันอีกค่ะ”
“มั่นใจขนาดนั้นเชียว?” เสียงเขาแผ่วลง แต่กลับทุ้มและหนักแน่นกว่าเดิม
จากนั้นเธียรทรรศน์ก็ก้มลงปล้นจูบจากเธอโดยไม่ให้ตั้งตัว ฝ่ามือร้อนผ่าวแต
