ตอนเธอเอื้อมไปหยิบแก้วน้ำ เขากลับยื่นแขนผ่านไหล่เธอไปหยิบให้ ทั้งที่เธอเอื้อมถึงอยู่แล้ว
ตอนเธอขยับจะดึงผ้าห่มให้ลูก เขากลับวางมือบนมือเธอแล้วทำแทน ชั่วขณะนั้น เธอรู้สึกได้ถึงความอุ่นจัดจากฝ่ามือใหญ่ที่กดอยู่บนหลังมือเล็กของเธอ
“ขอบคุณค่ะ” เธอเอ่ยเบาๆ แล้วค่อยๆ ดึงมือกลับ แต่เขาไม่ได้ตอบอะไร แค่เลิกคิ้วเล็กน้อยก่อนหันไปมองลูกชายที่หลับสนิท
เวลาผ่านไปเกือบชั่วโมง ห้องเงียบจนได้ยินเพียงเสียงลมพัดแผ่วจากเครื่องปรับอากาศ เธอคิดว่าเขาอาจจะหลับแล้ว จึงค่อยๆ เอนตัวลงข้างลูก ตั้งใจจะนอนหันหลังให้เขา แต่แล้ว…เสียงทุ้มต่ำก็ดังขึ้นข้างหู
“อย่าคิดว่าฉันปล่อยให้เธอนอนที่นี่เพราะไว้ใจ”
เธอชะงักไปทันที ลมหายใจร้อนของเขาแทบจะเป่ารดซอกคอ เธอพลิกตัวมามองอย่างระแวง
“ฉันไม่ได้คิดแบบนั้น”
“ทุกอย่างที่เกิดขึ้นตอนนี้ ฉันทำเพื่อลูกเท่านั้น...ไม่ใช่เธอ”
น้ำเสียงเย็นเฉียบ แต่ดวงตาที่จ้องเธอกลับมีแววบางอย่าง
