“งั้นก็ส่งขวดยาขับเลือดไปตรวจรอยนิ้วมือได้เลยค่ะ จะได้รู้กันไปเลยว่าที่ขวดยานี้ มีรอยยิ้มมือของดาหรือเปล่า”
“หึ ไม่ต้องมาหัวหมอท้าทายฉัน คิดว่าฉันจะไม่กล้าหรือไง ฉันทำแน่อยู่แล้ว”
หล่อนเมินหน้าหนีคนใจร้าย
“แล้วถ้าผลออกมาว่าเธอเป็นคนทำเมื่อไหร่ ฉันจะเอาเธอเข้าคุกแน่ อารดา”
“แล้วถ้าดาไม่ได้ทำล่ะคะ คุณพาทิศจะทำยังไง จะให้ดาฟ้องกลับข้อหาหมิ่นประมาทดีไหมคะ” หล่อนสวนกลับทั้งน้ำตา
พาทิศกัดฟันกรอด เมื่ออารดากล้าโต้เถียงทั้งๆ ที่เมื่อก่อนไม่เคย
“เดี๋ยวนี้ปากเก่งขึ้นมานะอารดา”
“ถ้าคุณพาทิศไม่มีอะไรจะด่าดาแล้ว ดาขอตัวค่ะ”
หล่อนขยับตัวลงจากเตียง น้ำตายังคงไหลรินไม่หยุด
“จะไปไหน”
เขาคว้าแขนเรียวเอาไว้ และหญิงสาวสะบัดแรงๆ จนหลุด
“ดาจะไปนอนกับคุณหญิงย่าค่ะ”
“ทำไมต้องไปรบกวนคุณหญิงย่าด้วย”
“งั้นดาก็จะกลับบ้านไปหาแม่ค่ะ”
“ไม่ต้องไปไหนทั้งนั้นแหละ”
เขาจับหล่อนเหวี่ยงกลับมาบนเตียง
“อย่าลงจ
