เช้าอีกวัน
หมับ!
“อ๊ะ! อะไรของพี่เนี่ยตกใจหมด” ดารินหันไปดึงหน้าใส่คนข้างหลัง เมื่อถูกเขาสวมกอดแบบไม่ทันได้ตั้งตัว ทำเอาเธอตกใจมาก
“ตกใจอะไร แล้วมายืนทำอะไรอยู่ตรงนี้ไม่หนาวรึไง” เขาเอ่ยกระซิบข้างหูของเธอ พร้อมกับพ่นลมหายใจอุ่นๆ ใส่เธอจนต้องเบี่ยงตัวหนี
“ไม่ค่ะ อากาศกำลังดีเลย ว่าแต่พี่เถอะไม่ออกไปไหนเหรอ?”
“จะให้ออกไปไหนล่ะ ก็คุยเรื่องทุกอย่างเสร็จหมดแล้วนี่นา” เขากระชับกอดเธอแน่นขึ้นเพื่อให้เธอคลายความหนาว “อากาศเย็นนะพี่ว่าเรากลับเข้าห้องเถอะ ฝนเพิ่งหยุดตกไป ยังออกไปไหนไม่ได้หรอก”
“แต่รินอยากยืนดูวิวอยู่ตรงนี้อ่า”
“งั้นพี่อยู่เป็นเพื่อนนะ”
“ค่ะ พี่กระทิง รินขอถามอะไรหน่อยสิ พี่ตอบรินมาตามตรงนะไม่ต้องมาโกหกริน”
“อื้อ ว่ามาสิ”
“เมื่อก่อนพี่คิดยังไงกับพี่แยม”
“พี่ว่าเราไม่พูดเรื่องแยมกันดีกว่านะ เราอยู่ด้วยกันสองคนไม่พูดถึงคนอื่นจะดีกว่า”
“แต่รินอยากรู้ค่ะ รินสัญญารินจะ
