ตกดึก
“นี่พี่จะงอนรินจริงๆ อ่อ แค่เด็กห้าขวบมาจีบเนี่ยนะ” ดารินถามกระทิงที่กำลังนั่งหน้าบึ้งตึงบอกบุญไม่รับอยู่ หึงแม้กระทั่งเด็กห้าขวบที่ยังไม่รู้ประสีประสาอะไรเลยนั่นน่ะเหรอ
“….” เขานั่งเงียบไม่ตอบ ไม่แม้จะมองหน้าเธอเลยแม้แต่นิดเดียว
“พี่กระทิง!” เธอกดเสียงต่ำใส่คนตรงหน้า พร้อมกับจ้องมองใบหน้าหล่อเหลาอย่างเอาเรื่อง เมื่อสิ่งที่เขากำลังทำมันไม่มีเหตุผลเอาซะเลย
“เหอะ!” น้ำเสียงใหญ่ถูกเค้นออกมาจากลำคอของชายหนุ่ม ก่อนที่ดวงตาคมกริบจะจ้องมองใบหน้าสวยแล้วชักสีหน้าใส่
“เออ! ไม่อยากคุยก็ไม่ต้องคุย เพราะจะไม่คุยด้วยเหมือนกัน อยากจะทำอะไรก็แล้วแต่เลย ถ้าไม่มีเหตุผลแบบนี้ก็ไม่รู้จะอยู่ด้วยกันไปทำไม” ว่าแล้วดารินก็คว้ากระเป๋าสะพายของตัวเอง เตรียมที่จะเดินออกไปข้างนอกเพราะไม่อยากอยู่ร่วมห้องกับเขา ผู้ชายที่ไม่มีเหตุผลคนนี้
“ริน…เดี๋ยวสิ” มือหนารีบคว้าแขนของหญิงสาวเอาไว้ ขณะที่เธอกำลังจะเดินอ
