ตอนที่ 22
ข้าเป็นห่วง
“ไม่รู้รึไงว่ากี่โมงกี่ยามแล้ว เหตุใดยังไม่กลับเข้าเพิง”
น้ำเสียงดุเข้มนั้นทำให้ทั้งสองชะงักเล็กน้อย และธารทิพย์จำต้องหันกลับไปสบตากับเจ้าของเสียงที่ยืนอยู่ไม่ห่างจากตนนัก ก่อนจะผ่อนลมหายใจออกมาด้วยความขุ่นเคือง
ชิ!! เมื่อตอนหัวค่ำยังเห็นนั่งให้สาวสวยคลอเคลียอยู่ที่ลานวงเบี้ยโบก ทำทียังกับจะต่อกันทั้งคืนจนถึงรุ่งสาง เหตุใดตอนนี้จึงได้มาเดินตลาดเพื่อจับผิดเธอกัน
“พอดีทิพย์อยากได้ของใช้ผู้หญิงเลยชวนข้าออกมาช่วยเลือกซื้อ" ประทีปเป็นฝ่ายเอ่ยขึ้นอย่างนอบน้อม เมื่อเห็นสีหน้าของประมุขทัพควาย เขาเองทำงานคลุกคลีกับนายฮ้อยเพลิงมานานนม จึงรู้ตอนนี้ผู้เป็นนายไม่พอใจที่เขาพาหญิงลำน้ำมูลมาเดินจนดึกเช่นนี้
นายฮ้อยเพลิง หลุบตาต่ำลงมองของในมือหญิงสาว
“กลับที่เพิงได้แล้วทีป คล้ายหมอสรวงมีเรื่องอยากคุยจะกับเอ็ง”
“ได้ครับนายฮ้อย”
ประทีปเอ่ยอย่างเข้าใจก่อนจะถอยหลัง เดินออกไปห่าง
