ตอนที่ 36
สุขง่ายทุกข์ยาก
“หิวน้ำมั้ย ลองกินเสียหน่อยซิน้ำใบหม่อนกลิ่นลำดวน”
น้ำในกระบอกไม้ไผ่ถูกยื่นให้ตรงหน้า ขณะที่เกวียนที่ ธารทิพย์นั่งกำลังเคลื่อนตามขบวนในตอนสาย หญิงสาวรับกระบอกมาจิบและพยักหน้าขอบคุณ บางทีเธอเองก็นึกชื่นชมคะนิ้งอยู่ในใจ ด้วยหล่อนไม่เคยแสดงสีหน้าหรือท่าทางฉงนหรือมีคำถามอะไรสักอย่างให้เธอลำบากใจเลยแม้แต่น้อย
ทั้งที่คะนิ้งอาจจะรู้เรื่องราวของเธอกับนายฮ้อย
“ขอบใจมาก เอ็งเอาดอกลำดวนมาจากไหนรึ”
“ก็ลานพักของเราเมื่อวานไง มีต้นลำดวนอยู่หลายต้นเลยส่งกลิ่นหอมตลบอบอวล พรานสิงห์เลยโน้มเก็บมาให้ข้าเลยเอามาลอยน้ำในกระบอก หอมชื่นใจใช่ไหมเล่า”
คะนิ้งบอกด้วยรอยยิ้มคล้ายมีความสุขเสียเต็มประดา
คนสมัยก่อนนั้นจิตใจเข้มแข็ง
เพราะต้องเจอะเจอเรื่องราวโหดร้ายสารพัด ไม่ว่าจะเป็นการกดขี่ข่มเหงจากครอบครัวและสังคม แถมสยามประเทศหลังยุคสงครามโลกครั้งที่หนึ่งนั้นข้าวยากหมากแพง เดือดร้อนกั
