“เธอขโมยของฉันไป หลักฐานก็คือฉันเจอมือถือฉันอยู่ในกระเป๋าของเธอ"
น้ำเสียงไป๋หรงดุดัน คุกคาม
“จะบ้าหรอ!! ใครในนี้ก็เห็นว่าคุณเอามาใส่กระเป๋าฉันเอง”
ชิงฮว่ารีบโวยวาย เธอมั่นใจเพราะทุกคนในที่นี่ก็เห็นแบบนั้น
“หึ!! เธอพูดแก้ตัวได้ แล้วน้องสาวฉันล่ะ ไม่แน่กระเป๋าใบนั้น อาจเป็นเธอที่เอาวางไว้ในห้องของน้องสาวฉันก็ได้”
น้องสาว!! หลายคนเริ่มปะติดปะต่อ ฉินเหมยเป็นน้องสาวของไป๋หรงเหรอ
ฉินเหมยเมื่อได้ยินคำพูดของพี่สาว พี่สาวเชื่อใจเธอใช่ไหม สาวน้อยทนกลั้นไม่ไหวแล้ว เธอจึงหันกายวิ่งไปโอบกอดไป๋หรงหน้าซุกอยู่อกพี่สาว พร้อมกับร้องไห้เสียงดังทันที
“ฮื้อ พี่ฉันไม่ได้เอาไปนะ ฉันไม่อยากให้มันเป็นเรื่องราวเลยยอมรับผิด”
ไป๋หรงโอบกอดน้องสาวลูบผมเบาๆ พร้อมส่งแววตา อาฆาตไปยังอาจารย์ประจำชั้นและชิงฮว่า ทั้งสองเริ่มหวาดหวั่นกลัวว่าคนอื่นจะรู้ความจริง ชิงฮว่าจึงรีบแก้ตัวแบบน้ำขุ่นๆ
“ใครจะไปใส่ร้ายเธอ ฉันจะ
