แม้ฉินหยางจะฝึกศิลปะการป้องกันตัวไม่นาน แต่ด้วยความตั้งใจ รูปร่างที่มีสัดส่วนของกล้ามเนื้อที่แน่นเป็นทุนเดิม และเหมือนเขาจะมีพรสวรรค์ในด้านนี้ ทำให้เขามีฝีมือมากกว่าหลายคนที่ฝึกมาเป็นปี
“รอฉินหยางอายุมากกว่านี้สักหน่อย พี่จะพาไปฝึกยิงปืน”
ครูฝึกเอ่ยบอกฉินหยางในขณะที่เตรียมตัวกลับบ้าน
“ผมฝึกตรงนี้ให้เชี่ยวชาญก่อนก็ได้ครับ”
ฉินหยางมีความรู้สึกว่า เขายังไม่เก่งพอ
“เชื่อพี่ นายเก่งแล้ว”
ครูฝึกตบไหล่เด็กหนุ่มที่โตเกินไวเบาๆ ก่อนจะสะพานกระเป๋าแยกเดินทาง
ฉินหยางขึ้นรถเมย์และลงบริเวณใกล้บ้าน จากนั้นก็เดินเท้าเขาไม่เรียกแท๊กซี่แต่จะใช้วิธีเดิน เพื่อออกกำลังกายไปในตัว
ขณะนั้นรถคันงามของอี้เฟยหลิงก็ขับเคลื่อนผ่านชายหนุ่มไป เธอขมวดคิ้วสงสัยจึงสั่งให้รถจอดหน้าเด็กหนุ่มไปประมาณ 500 เมตร
อี้เฟยหลิงเดินทอดน่องรอผ่านไปไม่ถึง 10 นาที ฉินหยางก็เดินมาใกล้ถึงเธอจังหวะนั้นกลับมีคนร้ายตั้งใจจะวิ่งมาประช
