อาจจะเป็นเพราะทำงานมาทั้งวันหรือเพราะความไว้ใจ วางใจ หรือเริ่มรู้ถึงใจตนเอง ไป๋หรงที่นั่งนิ่งมาจึงปล่อยตัวเองเผลอหลับ
อี้เฟยหยางที่เฝ้าสังเกตไป๋หรงอยู่ตลอดเวลาจึงได้นั่งมองหญิงสาวเต็มตา เขาหันขึ้นไปสบตากับคนขับรถผ่านกระจก รถจึงค่อยๆ เคลื่อนตัวช้าลง
แววตาของอี้เฟยหยางเต็มไปด้วยความลุ่มหลง
รักในตอนนี้ไม่ใช่การครอบครอง เขาขอแค่ได้ทำ ได้อยู่ใกล้ๆ ได้นั่งมองแบบนี้ก็พอแล้ว แม้ไม่บอกเขาก็พอมองออกว่าไป๋หรงอยากประสบความสำเร็จอยากมีชื่อเสียง อยากได้รับการยอมรับด้วยตัวเธอเอง
หญิงสาวมีพลังเต็มเปี่ยมเธออยากรู้อยากทำไปทุกอย่าง เขาจะอยู่ข้างๆ เช่นนี้จนกว่าไป๋หรงจะไล่เขาไป
ไป๋หรงรู้สึกว่ารถเริ่มหยุดนิ่ง จึงค่อยๆ ลืมตาขึ้นมา
“ถึงแล้วหรือคะ”
อี้เฟยหยางยิ้มอย่างอ่อนโยนแทนคำตอบ
“พรุ่งนี้ฉันจะแจ้งวันที่จะไปโรงพยาบาลนะคะ อาจจะรบกวนคุณไปเป็นเพื่อน”
ไป๋หรงยอมรับการดูแลจากอี้เฟยหยาง
“ครับ ผมจะรอ คุ
