“นายรู้ได้ยังไง” สุริยันต์ขมวดคิ้วด้วยความสงสัย
“ฉันได้ยินน่ะ”
“อืม... ใช่ ก็ตามนั้น” สุริยันต์ครางในลำคอ คล้ายจะยอมรับออกมา
“นายมีบุญคุณกับฉัน เราก็เหมือนพี่น้องกัน ถ้านายมีปัญหาฉันจะช่วยนายเอง” ประโยคนั้นของนพทำให้สุริยันต์ได้เจอกับคนที่เขารอคอยมานาน
นพพาเข้าไปรู้จักกับนทีได้อย่างง่ายดาย โดยไม่เป็นที่ระแวงสงสัย และไม่นานเขาก็ได้เจอกับพิทาย
“หน่วยก้านดีนี่ แต่ฝีมือมันได้เรื่องหรือเปล่าวะ” พิทายเอ่ยถาม มองอย่างสนใจ
“นายจะลองทดสอบฝีมือมันก่อนก็ได้นะครับ” นพพูดขึ้น ทำให้พิทายโบกไม้โบกมือไปมา
“ฉันยังไม่ได้คิดจะรับเพื่อนของนายเข้ามาทำงานสักหน่อย”
“แต่คุณนทีบอกว่า...” นพเอ่ยขึ้นแต่พิทายยกมือขึ้นเบรกเอาไว้เสียก่อน
“นทีแค่บอกฉันเฉยๆ ว่านายจะพาเพื่อนมาฝากเนื้อฝากตัวด้วย แต่ไม่ได้หมายความว่าฉันจะรับมันมาทำงานด้วยสักหน่อยนี่หว่า” นพหน้าเสียเล็กน้อย แต่สุริยันต์ก็ส่ายหน้าไปมาให้นพว่าไม่เป็
