“จะให้ฉันขี่หลังแกไปเหรอ” พิมพ์รดาเอ่ยถามก่อนจะค่อยๆ นั่งบนหลังของมัน เธอจับมันเอาไว้แน่นก่อนที่มันจะกระโดดออกไปจากถ้ำ สาวน้อยกรีดร้อง หลับตาปี๋ พอลืมตาขึ้นมาเสือตัวที่เธอคิดว่ามันคือจ่าฝูงพาเธอวิ่งออกมาจากถ้ำเพื่อเข้าป่า พิมพ์รดามองป่าด้านนอกอย่างตื่นตาตื่นใจ ที่นี่อุดมสมบูรณ์มาก เธออ้าปากค้างมองดอกไม้และผลไม้นานาพันธุ์อย่างตื่นเต้น คิดในใจว่าไม่อดตายแล้ว
เสือตัวใหญ่มันหยุดวิ่งหมอบให้เธอลงจากหลัง พิมพ์รดารีบเก็บผลไม้ เธอใช้มีดตัดเงาะป่า กล้วยป่า และผลไม้อีกหลายชนิดและใช้เถาวัลย์เส้นเล็กๆ มัดรวมกันเอาไว้เป็นช่อจะได้หิ้วกลับไปยังถ้ำได้ง่าย
เสือตัวใหญ่คำรามและใช้จมูกดุนดันไปที่พืชหลายชนิด เธอตามเข้าไปใกล้ๆ รีบตัดสมุนไพรพวกนั้นตามสัญชาตญาณ นำมาดมมันมีกลิ่นหอมผสมกับกลิ่นคล้ายเครื่องเทศ น่าจะเป็นสมุนไพรที่สุริยันต์พูดถึง ซึ่งบางชนิดเธอก็พอรู้จัก เธอนึกแปลกใจไม่น้อยที่เสือพวกนี้รู้ภาษาคนด้วย
