“ขอไปเข้าห้องน้ำหน่อย” พิมพ์รดาบอกนักรบที่รออยู่ที่รถ
“เดี๋ยวผมไปด้วยครับ”
“รออยู่ที่นี่แหละ”
“แต่”
“ไม่มีอะไรหรอก ที่นี่ของเฮียใครจะกล้าทำอะไร”
“แต่เสี่ยสั่งให้ดูแลคุณหยกให้ดีครับ” นักรบไม่กล้าขัดคำสั่ง
“รออยู่ตรงนี้แหละ” พิมพ์รดาพูดเสียงหนัก ไม่อยากให้ใครเดินตามเพราะไม่เป็นส่วนตัว
“ครับ” นักรบรับคำเจ้านายสาว ทำตามที่สั่งอย่างขัดไม่ได้
พิมพ์รดาเดินไปเข้าห้องน้ำ เธอเคยมาที่นี่หลายครั้งแล้วจึงคุ้นเคยกับเส้นทางเป็นอย่างดี พอออกมาจากห้องน้ำก็เปลี่ยนใจ แทนที่จะเดินกลับไปที่รถ กลับเดินไปหาสุริยันต์แทน เธอรู้จักห้องทำงานของเขาดี อยากแว็บไปดูว่าเขาใกล้เสร็จธุระหรือยัง
“อุ๊ย! ขอโทษค่ะ” พิมพ์รดาอุทานเมื่อเดินชนเข้ากับลูกค้าคนหนึ่ง
“ไม่เป็นไรครับ ทำงานที่นี่เหรอครับ”
“คือว่าไม่...”
“พี่ชอบน้อง ถูกใจมากเลย ต้องติดต่อยังไงถึงจะได้บริการจากน้องในคืนนี้” ทรงสิทธิ์ดึงร่างของพิมพ์รดามาหาด้ว
