สุริยันต์ทิ้งท้ายเอาไว้แค่นั้น เพราะเขาเห็นแววตาจริงจังของนักรบอย่างชัดเจน ผู้หญิงที่ดียังมีอีกเยอะ สำส่อนแบบนั้นวินๆ กันทั้งคู่เขาว่าเหมาะที่สุดแล้ว
สุริยันต์คิดว่ายาหยีคงไม่ได้คิดจะจริงจังอะไรกับนักรบนักหรอก คงหวังหลอกเอาเงินก็แค่นั้นเอง
“ขอโทษคุณยันต์มากๆ ครับที่ให้รอนาน รถเสียระหว่างทางน่ะครับ” พลากรคำนับให้สุริยันต์อย่างอ่อนน้อม
“ไม่เป็นไรครับลุง ตอนนี้โอเคแล้วใช่ไหมครับ”
“ครับ” พลากรรับกระเป๋านักเขียนของเจ้านายแล้วรีบเปิดประตูรถให้
“คุณยันต์จะไปไหนก่อนครับ”
“พรุ่งนี้วันเกิดแดนตะวันใช่ไหม” วันเกิดครบสามขวบของน้องชาย เขาจำได้แม่น
เขามาอยู่กับครอบครัวของเกื้อสามปีกว่าแล้ว ครอบครัวที่รักเขาเหมือนพ่อแม่แท้ๆ สุริยันต์เผยยิ้มเมื่อนึกถึงน้องชาย แม้เขาจะหยุดเรียนไปถึงหนึ่งปีเต็มแต่ก็ไม่ได้ทำให้เขาแก่ก่อนวัยเพราะเขาเรียนจบประถมศึกษาตั้งแต่อายุเก้าขวบย่างสิบขวบ ด้วยว่าเรียนเก่งหัวดีสา
