“ถึงเวลาฉันจะบอกเธอเอง”
เกื้อกราบลาเสริมศักดิ์อีกครั้งก่อนจะพาหลานชายขึ้นรถกลับบ้าน เขาพาหลานชายไปสอบเข้าโรงเรียนชื่อดังประจำจังหวัด ในตอนนั้นแดนตะวันคือน้องชายตัวน้อยที่อายุเพียงแค่หนึ่งขวบเศษ สุริยันต์ถูกฝึกให้รักน้อง รักครอบครัว อาทั้งสองของสุริยันต์ให้ความรักเขาอย่างเต็มที่ นั่นทำให้สุริยันต์รู้สึกอบอุ่นไม่น้อย พวกท่านรักเขาเหมือนลูกคนหนึ่งไม่ต่างจากแดนตะวัน
“นี่คือพลากร เขาเป็นคนที่ไว้ใจได้ ต่อไปเขาจะเป็นคนดูแลยันต์ เป็นคนขับรถและไปไหนมาไหนกับยันต์” เกื้อแนะนำให้สุริยันต์ได้รู้จักกับพลากร อีกฝ่ายมีภรรยาแล้วแต่ยังไม่มีลูก สุริยันต์ยกมือไหว้พลากรเพราะอีกฝ่ายอายุมากกว่า
“คุณยันต์ไม่ต้องไหว้ลุงหรอกครับ” พลากรพูดอย่างเกรงใจ
“ลุงแก่กว่าผม ผมไหว้ลุงน่ะถูกแล้ว” เกื้อสอนให้เขาอ่อนน้อมถ่อมตนต่อผู้สูงวัยกว่า เขาก็ทำตามคำสั่ง แต่ถ้าคนไหนสูงวัยกว่าไม่น่าเคารพก็ไม่จำเป็นต้องเคารพ เราต้องแยกแ
