รัชภาคย์รวบสะโพกเต็มตึงของภรรยาเอาไว้ ก่อนจะจัดท่าให้เธอนั่งพิงกับหัวเตียง เขานั่งประจันหน้ากับเธอ ก่อนจะยกร่างของเธอขึ้นมาสวมครอบบนแก่นกายของเขา
“โอ้ว...” ทั้งสองครางพร้อมกันด้วยใบหน้าที่เหยเก มือบางบีบแน่นที่บ่าแข็งแกร่ง มองสบตากับเขาในระยะกระชั้นชิด ลมหายใจเป่ารดกันอย่างถนัดถนี่ เขากุมสะโพกของเธอเอาไว้ให้ขยับ ในขณะที่เรือนกายแกร่งสวนขึ้นไปรับการบดคลึงของเธอเป็นจังหวะเน้นหนักล้ำลึก
“ห้ามออกไปกับผู้ชายคนอื่นอีก ไม่อย่างนั้นจะขังลืมไว้ในบ้าน อ๊า...” เขาครางเมื่อโดนบีบรัดจากกายสาวแน่นถนัด เขานิ่วหน้าด้วยความเสียวซ่าน จึงลงโทษโดยการกระแทกกายเข้าหาเธอ แล้วกดสะโพกของเธอเข้าหาอย่างมิดเม้น
“อ๊า... คุณเองก็มีผู้หญิงคนอื่น ใกล้ชิดกับผู้หญิงคนอื่น” เธอกดเขาให้นอนหงาย ก่อนจะคร่อมทับในท่าที่ยังสอดประสานกันอยู่
“เรียกพี่ภาคย์ครับ เรียกเสียห่างเหินเลย”
“ใครกันแน่ที่เรียกเสียห่างเหินก่อน”
“โอเคๆ ย
