ขอบคุณพี่ภาคย์จริงๆ ที่คิดแผนการนี้ขึ้นมา หวังว่าปิ่นแก้วคงจะไม่โกรธและงอนพี่ภาคย์นะคะ แต่ถ้างอนก็ง้อกันเอาเองนะคะ วดีขอให้พี่ภาคย์กับปิ่นแก้วรักกันไปจนแก่เฒ่า มีลูกหลานเต็มบ้านนะคะ เราคงได้เจอกันอีกครั้ง
รักเสมอ
ราชาวดี
“วดีมีปัญหาอะไรเหรอคะ” ปิ่นแก้วเอ่ยถามแล้วอมยิ้มเมื่อเห็นหน้าสามีแดงๆ ราชาวดีเขียนจดหมายได้น่ารักมาก แก้ต่างให้รัชภาคย์ทุกอย่าง เขียนถึงรัชภาคย์แต่ฝากมาถึงเธอแทบทั้งหมด
“วดีมีปัญหาครอบครัวน่ะ” รัชภาคย์โอบกอดร่างภรรยาเอาไว้ ก่อนจะอุ้มเธอไปที่ระเบียงหน้าบ้าน ปิ่นแก้วซบหน้าที่อกกว้างของเขา อยากล้อเลียนเขาอยู่เหมือนกัน แต่เปลี่ยนใจ แค่เรื่องทุกอย่างเป็นแบบนี้ เธอรู้สึกโล่งอกเหมือนยกภูเขาอันหนักอึ้งทิ้งไป
“ขอโทษนะที่ทำให้เสียใจ แต่ตอนนั้นสับสนจริงๆ พี่เคยรักวดีมาก เพิ่งรู้ตัวว่ายังรักแต่รักเหมือนน้องสาวต่างหาก คนที่พี่รักจริงๆ และอยากใช้ชีวิตอยู่ด้วยตลอดไปคือคนในอ้อมแขน
