“เพคะ...หม่อมฉันเป็นของท่านพี่...แต่...ใยจึงเป็นเช่นนี้ ทรมานเหลือเกิน หม่อมฉันใจจะขาดแล้วเพคะ”
“อย่าหวั่นเลย...อา...จางลี่...เจ้าเป็นของพี่...เป็นของพี่แต่เพียงผู้เดียว”
หลี่เจี๋ยขยับร่าง กอดรัด เบียดแทรกและหลอมรวมกับนางเป็นหนึ่ง นางได้ยินเสียงตัวเองราวกับถูกฉีกกระชากจากการแทรกลึกและจุ่มจ้วงอย่างอ่อนหวาน จางลี่ทั้งร้อนรนและเจ็บปวดต่อสัมผัสอันแข็งแกร่งของความเป็นบุรุษเพศ พรหมจรรย์นั้นสูญสลายหากหัวใจของนางกลับผ่อนคลายต่อความเป็นปฏิปักษ์ หลอมละลายต่อจุมพิตดูดดื่ม หล่อหลอมเรือนร่างบอบบางกับกายกำยำแข็งแกร่งราวเหล็กกล้า เสียงครวญครางอย่างสุขสมสอดประสานกังวานเริงร่ายในสายลมก่อนเพลิงพิศวาสโหมโพลงผ่อนเปลวลงอย่างเยียบเย็นราวมัจฉาดำดิ่งสู่ท้องนที
“น้องสาวของพี่...”
หลี่เจี๋ยกระซิบแผ่วขณะไล้ริมฝีปากบนหน้าผากเกลี้ยงเกลาชื้นเหงื่อ จางลี่ลืมตารับจุมพิตของพระสวามีประทับลงบนเปลือกตา พวงแก้
