อะไรนะ ?
หมอซันมีนัด นอน กับหมอคนสวยคนนี้งั้นเหรอ
ไหนว่ามีธุระสำคัญ ?
ไหนว่าไม่ชอบนอนหลับกับใคร ?
“ คุณคะ จะไปด้วยกันไหมเอ่ย ” เสียงหวาน ๆ ถามขึ้นพร้อมรอยยิ้มทำให้สติของแก้วกานดากลับคืนมา เธอชักเท้ากลับแล้วส่ายศีรษะ
“ ไม่แล้วค่ะ ขอโทษนะคะ ” ก่อนจะหันหลังวิ่งออกมาจากตรงนั้นกลับไปที่รถ
“ ได้พบคุณหมอไหมคะคุณแก้ว ” เสียงคุณแม่บ้านถาม เด็กสาวส่ายศีรษะแล้วตอบสั้น ๆ
“ เปล่าค่ะ ”
จากนั้นก็ไม่มีบทสนทนาอะไรอีกเลย แก้วกานดาเอาแต่เหม่อลอยออกไปนอกกระจกรถ ความคิดในหัวตีกันว้าวุ่น หัวใจเจ็บร้าวไปหมด
คุณหมอไม่อนุญาตให้ใครเข้าไปในพื้นที่ส่วนตัวยามค่ำคืน แต่ถ้าใครได้รับอนุญาตแปลว่าคนคนนั้นจะต้องเป็นคนพิเศษ
คุณหมอคนสวยคนนั้น คุณหมอป่าน...
คงเป็นคนรักของคุณหมอสินะ...
น้ำตาที่พยายามสกัดเอาไว้มันก็ยังดื้อรั้นเอ่อล้นไหลอาบแก้ม เธอต้องแอบเช็ดมันออกเพราะกลัวคุณแม่บ้านจะเห็น
ร้องไห้ทำไมล่ะแก้ว แกค
