ทั้งวันผ่านไปโดยที่เมื่อเสร็จงานคุณหมอก็ขึ้นมาหาเธอที่ห้อง ร่วมรักกับเธออย่างเร่าร้อนเช่นเคย แต่ให้คนรถพากลับบ้านไปก่อนอีกแล้ว
ในใจของแก้วกานดาเกิดคำถามจนว้าวุ่น เขาไปไหน ทำอะไรกับใคร เหตุใดไม่กลับไปพร้อมกับเธอ แต่สติก็ฉุกคิดขึ้นมาได้ว่าตัวเองอยู่ในฐานะอะไร ขอบเขตอยู่แค่ไหน จึงหุบปากฉับลงได้
เจียมเนื้อเจียมตัวอยู่แต่ในที่ของตัวเอง ทำให้คุณหมอพอใจเท่านั้นก็พอ ยัยแก้วกานดา...
เขากลับมาสองทุ่ม ให้เธออาบน้ำให้ จบที่เคี่ยวกรำรักกับเธอจนเหน็ดเหนื่อยเช่นเคยก่อนที่ทั้งคู่จะมานอนกอดกันบนเตียง
เธอรู้สึกดีเหลือเกิน ดีจนในใจกล้าที่คิดจะทวงถามเรื่องจดหมายว่าใช่เขาหรือเปล่า
คุณหมอดุจตะวันใช่ไหมที่เป็นคนเขียนจดหมายหาเธอ หรือว่าใช้ให้คนอื่นเขียน ?
ขณะกำลังจะเอ่ยปากกลับมีเสียงเรียกเข้ามือถือของเขาดังขึ้น เขาจูบเธอที่หน้าผากก่อนหยิบมือถือแล้วเดินเปลือยเปล่าโทง ๆ ออกไปจากห้อง
แม้ในใจจะสงสัยว่าเขา
