สนาม(รัก)อันตราย

เสียงเครื่องยนต์ดังสนั่นพร้อมกลิ่นยางไหม้ใต้ฝ่าเท้าของคนแข่งรถคนหนึ่ง เขาตวัดเท้าลงจากรถแล้วรีบถอดหมวกกันน็อกรักษาความปลอดภัยเป็นอย่างดีออกมา จากนั้นก็ขยี้ผมยุ่ง ๆ ขณะเดินกลับมานั่งบนเก้าอี้ข้างสนามซ้อมแห่งหนึ่งที่ติดชานเมือง "เป็นอะไรของมึงวะ จังหวะแบบนั้นใครให้มึงเบรกอันตรายฉิบหาย" เสียงจากเพื่อนคู่แข่งลองสนามดังขึ้นมาตามหลัง ก่อนจะนั่งลงข้าง ๆ แล้วขมวดคิ้วถามคนไม่สบอารมณ์ จะบอกว่าเขาแพ้การแข่งขันลองสนามครั้งนี้ก็ไม่ถูกเสียทีเดียว จังหวะสุดท้ายของโค้งเข้าเส้นชนะ ชายหนุ่มกลับชะลอรถดื้อ ๆ ทำให้ฝ่ายคู่แข่งขับแซงในวินาทีสุดท้าย คนถูกตั้งคำถามไม่ได้คิดจะตอบ มันกำลังจะชนะหากในหัวมีสมาธิคิดถึงการแข่งขันมากกว่านี้ แต่ไม่...เขากลับนึกถึงเหตุการณ์บางอย่างที่นึกถึงทีไรก็ทำให้รู้สึกหงุดหงิดใจทุกครั้ง ชุดกาวน์สีขาวสะอาด รองเท้าคัชชูเรียบ ๆ กับใบหน้าเรียบเฉยของผู้หญิงคนนั้น แบบที่เขารู้สึกหมั่นไส้ตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็นหน้า ความเย่อหยิ่ง วางมาดนิ่ง ไม่ยอมพูดยอมจา คนที่เขาเคยคิดว่าเธอเป็นเพื่อนของพี่ชายที่ไม่มีอะไรน่าจดจำ กระทั่งเมื่อวาน...สิ่งที่เขาบังเอิญได้ยินพยาบาลคุยกันหน้าห้องพักแพทย์วิ่งวนในหัวของเขาตลอดเวลา "ใคร ๆ ก็ดูออกว่าหมอเค้กน่ะ...ชอบอาจารย์ไคเรนมากเลยนะ" ประโยคนั้นสร้างความหงุดหงิดแบบไม่มีเหตุผล ทั้งที่รู้ว่าพี่ชายเขามีคนในใจอยู่แล้ว กำลังมีลูกและสร้างครอบครัวที่น่ารัก ทั้งที่ผู้ชายเขามองเธอเป็นเพื่อนที่ดี ผู้หญิงแบบเธอกลับมีความดันทุรัง หักหลังไปรักเขามากกว่าเพื่อนอย่างหน้าไม่อาย