บทที่ 04 เพื่อนพี่ชาย
1275 Words
คำสั่งของหญิงสาวคนเดียวในกลุ่มทำให้ผู้ชายตัวโตทั้งสามคนพร้อมหน้ากันหน้าห้องอเนกประสงค์แห่งหนึ่งของมหาวิทยาลัย โดยข้างในมีกิจกรรมคลินิกตรวจภายในที่ถูกจัดขึ้นโดยมหาวิทยาลัยในทุก ๆ ปี
"มึงก็รวยนะเดนิส แทนที่จะเข้ากิจกรรมทำไมมึงไม่ไปตรวจที่โรงพยาบาลให้มันจบ ๆ ไป กูอายคน" ไคเลอร์ว่าพร้อมกับกวาดสายตามองหลายคนที่กำลังให้ความสนใจ ยิ่งร่างที่สูงใหญ่ ใบหน้าที่เรียกแขกก็ยิ่งเป็นจุดสนใจของสาว ๆ ที่มาใช้บริการมากขึ้น
"กูใช้เงินอย่างคุ้มค่า ไม่เหมือนพวกมึง ใช้เงินอย่างกับกระดาษ"
"พวกมึงเลิกเถียงกันสักที รีบเข้าไปได้แล้ว กูอายคนจะแย่" ชลธีรีบดันเพื่อนที่ยืนเถียงกันไม่เลิก เดินเข้าไปในห้องขนาดกว้างที่ข้างในมีจำนวนคนค่อนข้างน้อยกว่า ทว่ามีแต่ผู้หญิงทั้งนั้น ทันทีที่มีพวกเขาเข้ามาชายทั้งสามก็กลายเป็นส่วนแปลก ยิ่งเรียกสายตาให้ใครลายคนเป็นต้องมองเป็นตาเดียว
"พวกมึงนั่งรอตรงนี้แล้วกัน แล้วถ้ากูตรวจเสร็จออกมาแล้วไม่เจอพวกมึง กูจะไม่คุยกับพวกมึงอีกเลย" เดนิสชี้หน้าเพื่อนสนิทเรียงคน ออกคำขู่อย่างชัดเจนให้พวกเขารู้ว่าเธอพูดจริงทำจริง
"รีบไปได้แล้ว ขู่เป็นหมาอยู่นั้นแหละ" เซอร์เวย์ปัดมือไล่ ตัดรำคาญคนเอาแต่ใจที่ขู่ฟ่อตลอดเวลา
"เพราะมึงเลยไอ้เวย์ เดนิสแม่งเอาแต่ใจขึ้นทุกวัน" คล้อยหลังเพื่อนตัวเล็กไคเลอร์ก็เอ่ยขึ้นทันที กับคนอื่นเขาไม่เคยยอมถึงขนาดนี้เลย
"มึงนั้นแหละไอ้สัส ตามใจมันตั้งแต่เด็กแล้วไม่ใช่เหรอ?" เซอร์เวย์สวนกลับทันควัน เขาแค่มาเจอเธอสองปีให้หลัง ทว่าไคเลอร์ที่อยู่กับเธอมาทั้งชีวิต รู้ไส้รู้พุง แทบไม่มีความลับปิดบังกันสักเรื่อง
"เป็นไงล่ะมึง เถียงไม่ออก" ชลธีกระตุกยิ้มเมื่อไคเลอร์ไม่ยอมตอบอะไร มันก็จริง...เขาก็ตามใจเดนิสมาตลอดจริง ๆ
"แม่ง...กูสัญญาว่าจะหาผู้ชายให้มันสักคน จะได้เลิกยุ่งกับกูสักที" ไคเลอร์สบถอย่างหัวเสีย เพราะความโสดของเธอทำให้เพื่อนอย่างเขาต้องทำหน้าที่แทน โดยเฉพาะการมาเข้าร่วมกิจกรรมแบบนี้ กับแฟนของตัวเองเขาก็ไม่รู้ว่าจะยอมมาด้วยหรือเปล่าเลย
"เออหนา อย่างน้อยมันก็มีข้อดีนะเว้ย" ชลธีว่าพร้อมกับยิ้มกรุ้มกริ่ม เขาเริ่มเห็นอะไรดี ๆ จากกิจกรรมที่น่าอายสำหรับชายแท้อกสามศอกแบบเขาแล้ว
"ดีอะไรของมึง" ไคเลอร์ขมวดคิ้วยุ่ง เขายังไม่เห็นข้อดีที่ชลธีพูดถึงเลยสักนิด
"มึงดูหมอสูติฯสิวะ แจ่มฉิบหาย" จบเท่านั้นชายหนุ่มก็มองตามสายตาแพรวพราวของเพื่อน ก่อนจะเห็นผู้หญิงชุดกาวน์ที่ออกมาคุยกับพยาบาลนอกห้องตรวจ ใบหน้าสวยทว่าเรียบนิ่ง ไร้มนุษย์สัมพันธ์แม้กำลังคุยกับคู่สนทนาก็ตาม
"นั่นแจ่มเหรอ..." ไม่เลยสักนิด สำหรับเขา...เขาคิดแบบนั้น
"ไม่แจ่มตรงไหน ขาวโบ๊ะ หน้าก็หวาน แม่งเอ้ย...อยากมีแฟนเป็นหมอเลยกู" ชลธีหูตาวาววับ สำหรับเขาแม้คนตรงหน้าจะไม่ยิ้มแต่ก็ไม่ใช่อุปสรรค ยิ่งชอบขึ้นมากกว่าเดิม เพราะใบหน้าเรียบนิ่งยังว่าสวยแล้ว แต่ถ้าได้เห็นรอยยิ้มของเธอขึ้นมาอีกเขาจะไม่ใจละลายไปกับเธอเลยหรือไง...
"แต่กูว่าหมอคนนี้หน้าคุ้น ๆ นะ เหมือนเคยเห็นที่ไหน" เซอร์เวย์มองทั้งคิ้วขมวด เขาเคยเห็นแต่ก็นึกไม่ออกกระทั่งไคเลอร์เป็นคนเฉลย
"เพื่อนสนิทพี่ชายกู" ใช่...เขารู้จัก เคยเห็นผ่าน ๆ ตอนพี่ชายลงรูปด้วย แต่ก็ไม่ได้รู้จักเป็นการส่วนตัวเพราะสำหรับเขา...เธอไม่ได้ดูน่าสนใจขนาดนั้น
"ไอ้ไคมึงแนะนำให้กูหน่อยสิวะ" ได้ยินอย่างนั้นชลธีก็รีบเกาะแขนของเพื่อนรัก ใบหน้าเริ่มมีความหวังกระทั่งสิ่งที่ไคเลอร์ตอบทำให้เขาหุบยิ้มทันที
"ไม่!"
"ไอ้สัส แค่นี้ก็ช่วยไม่ได้"
"มึงอย่าไปยุ่งกับเธอเลย" ชายหนุ่มว่าด้วยใบหน้านิ่งเรียบ ก่อนที่จะจ้องมองคุณหมอสาวอีกครั้ง
"มึงหวงเพื่อนพี่ชาย?"
"ผู้หญิงเย็นชาแบบนี้เหรอที่มึงสนใจ" หลายต่อหลายเหตุการณ์ที่พวกเขาทั้งสองได้มีโอกาสเจอหน้ากันจัง ๆ แต่ก็ไม่มีครั้งไหนที่หมอสาวจะออกปากคุยด้วย ยกเว้นพี่ชายของเขา ไคเลอร์จึงสามารถตัดสินนิสัยของเธออย่างง่ายดาย
"ผู้หญิงเย็นชาแม่งน่าค้นหาจะตาย แบบนี้แหละกูชอบ"
"ชอบมึงก็ไปหาวิธีเอาเอง กูจะไม่ยุ่ง" เขาว่าจบก็กระตุกยิ้มแล้วปรายตามองไปทางอื่น ไม่เข้าใจทำไมเพื่อนถึงชอบผู้หญิงแบบนี้ได้ ไม่น่าดึงดูด ไม่มีอะไรน่าค้นหาอย่างที่เพื่อนพูดเลยสักนิด
ผ่านไปสักพักคนที่ชายหนุ่มตั้งตารอก็ไม่ออกมาจากห้องตรวจสักที ไคเลอร์ที่อดทนรอไม่ไหวจึงขอเวลาออกไปหาอะไรทำฆ่าเวลา เขาเดินวนไปหลังตึกที่จัดกิจกรรม หาซอกหลืบที่ไม่มีใครผ่านไปผ่านมาแล้วล้วงหยิบบุหรี่ออกมาจากกางเกงจุดสูบอย่างสบายใจ
ควันขาวโพยพุ่งในอากาศ คละคลุ้งปิดบังคนสบายใจที่ได้ระบายความอัดอั้นออกมาทั้งหมด
กระทั่ง...
แค่ก ๆ
เสียงสำลักของใครสักคนทำคนตัวโตชะงัก เขาเพ่งเล็งอีกร่างผ่านควันขาวกระทั่งมันค่อย ๆ จางลงจนเผยให้เห็นคนคนนั้น
ทั้งสองจึงได้สบตากัน...
"นี่มันไม่ใช่บริเวณสูบบุหรี่นะ" เสียงกล่าวอู้อี้ด้วยมือบางที่ยังปิดจมูกเหม็นกลิ่นควัน ก่อนจะปรี่มาหาตัวต้นเหตุแล้วช้อนสายตามองอย่างไม่พอใจ "โตขนาดนี้แล้ว ยังไม่รู้อีกเหรอว่าอะไรควรหรือไม่ควร"
ใบหน้าเอาเรื่องที่แสดงออกผ่านหน้ากากอนามัย ยิ่งมีเสื้อกาวน์สวมทับน้ำเสียงแบบนี้ไคเลอร์จำได้ดีว่าเธอคนนั้นคือเพื่อนพี่ชาย
"รู้ แต่อยากสูบ" คำตอบของคนกวนทำหมอสาวจิ๊ปากไม่พอใจ และเมื่อได้สังเกตใบหน้าคุ้นตาดี ๆ ละม้ายคล้ายคลึงกับคนคุ้นเคยก็นึกได้ว่าทันทีว่าเขาคือน้องชายเพื่อน
"ไคเลอร์?"
"เรารู้จักกันด้วยเหรอ?" เจ้าของชื่อผุดยิ้มมุมปาก แล้วยกบุหรี่ขึ้นสูบอย่างสบายใจ
"นายจะรู้จักฉันหรือไม่ก็ช่าง แต่บริเวณนี้ไม่ใช่ที่สูบบุหรี่ อยากสูบก็ไปสูบที่อื่น มันรบกวนคนอื่น" หญิงสาวไม่ว่าเปล่า ท่าทียียวนของน้องชายเพื่อนทำเธอหงุดหงิดจนต้องแย่งบุหรี่ที่เขาคาบ แล้วจัดการโยนทิ้งลงพื้นบดขยี้ต่อหน้าต่อตา
"ทำอะไร" คราวนี้คนคิ้วขมวดกลับกลายเป็นไคเลอร์ เขาเหยียดตัวตรงแล้วจดจ้องเพื่อนพี่ชายท่าทีไม่สบอารมณ์
"ทำอย่างที่เห็น" ว่าแล้วหมอสาวก็สะบัดใบหน้าพร้อมพาตัวเองออกไปทันที ทิ้งคนที่ไม่ทันปรับอารมณ์ยืนนิ่ง คิดจะมาก็มา และคิดจะไปก็เดินไปอย่างไม่ไยดี เย็นชาอย่างที่คิดไว้จริง ๆ
- Writer
