เมื่อมอเตอร์ไซค์ค่อย ๆ ชะลอความเร็วและจอดสนิทหน้าคอนโด เสียงเครื่องยนต์ก็เริ่มเงียบลงตาม บรรยากาศรอบ ๆ ที่เคยเต็มไปด้วยแรงลมและความเร็ว
หมอเค้กค่อย ๆ ก้าวขาลงจากเสือเทาอย่างระมัดระวัง ทันทีที่เท้าทั้งสองแตะพื้นอีกครั้ง หัวใจเธอยังเต้นแรงไม่ใช่เพราะความเร็วแต่เป็นเพราะคนขับที่เธอเพิ่งได้ใช้เวลาดูพระอาทิตย์ตกดินด้วยกัน
เธอบรรจงถอดหมวกกันน็อกออก เส้นผมซึ่งถูกมัดเก็บไว้ค่อย ๆ คลี่สยายปลิวไหวเล็ก ๆ ตามแรงลมยามค่ำคืน
"ทำอะไร..." หมอเค้กถามขึ้นด้วยความตกใจเมื่อไคเลอร์ขยับเข้ามาเล็กน้อย หัวใจที่เต้นรัวกลับมาเต้นแรงอีกครั้งกับระยะห่างระหว่างเธอและเขาที่อยู่ใกล้เพียงคืบเดียว…
"อยู่นิ่ง ๆ หนา" ไคเลอร์พูดเสียงแข็งทั้งมือหนา ๆ ที่เคยใช้บังคับมอเตอร์ไซค์ ตอนนี้กลับค่อย ๆ หยิบเศษใบไม้ออกจากปอยผมของเธออย่างทะนุถนอม
หมอเค้กรู้สึกได้ถึงหัวใจตัวเองเต้นแรงขึ้นอีกครั้ง…ความอ่อนโยนอีกด้านของไคเลอร์กำลังทำเ
