"พี่ว่าบ้านกับโรงพยาบาลก็ไม่ได้ไกลกันขนาดนั้นนะ" ไคเรนเลิกคิ้วถามน้องชายคนเดียวที่เพิ่งยืนปรากฏตัวในห้อง หลังจากที่คนเป็นแม่โทรมาบอก ก็นานนับชั่วโมงกว่าจะเห็นน้องชายโผล่หัวมา เกือบจะเลยเวลาทานข้าวของเขาแล้ว
ไคเลอร์ทำหน้าเหลอ เขามาถึงได้นานกว่าครึ่งชั่วโมงแต่เพราะเรื่องของเค้กทำให้เขาลืมนำข้าวกล่องมาให้พี่ชายเสียสนิท
"ระ รถมันติดไงพี่"
"แกขับมอเตอร์ไซค์" ขณะที่พี่ชายไม่ได้ปักใจจะเชื่อ แววตาคู่คมทอดมองผ่านแว่นทรงกลม ก่อนจะเห็นว่าน้องชายกำลังพยายามหาเรื่องแก้ตัว
"ก็...ผมไม่ได้ขับเร็วไง"
"เหรอ?" บอกไปใครจะเชื่อ ไคเลอร์ขับรถเร็วไม่ต่างจากการเหาะ เขารู้นิสัยน้องดี
"รีบทานดีกว่า เดี๋ยวมันจะเย็นเอานะ" ชายหนุ่มเบี่ยงประเด็นที่ถูกจับผิดไม่เลิก แล้วรีบวางกล่องข้าวบนโต๊ะ จากนั้นก็ลงไปนั่งฝั่งตรงข้ามเพื่อคุยกับพี่ชายที่นาน ๆ จะเจอกันสักที
"มีอะไรจะบอกพี่หรือเปล่าไคเลอร์" คำถามของไคเรนทำเขาชะงั
