“หวัดดีครับลูกพี่ เฮ้ย!พวกมึงเงียบๆหน่อยพี่ทอยมาแล้ว” ทันทีที่ประตูห้องประชุมหลังคลับเปิดออกกว้าง ตามด้วยทอยก้าวเดินเข้ามานั่งลงบนเก้าอี้หนังตัวใหญ่ บิ๊กตะโกนหยุดเสียงพูดคุยของเหล่าบอดี้การ์ดให้เงียบสงบลงราวกับปิดสวิตช์
“สำหรับคนที่คิดทรยศ....พวกมึงคงรู้ดีว่าบทลงโทษหนักแค่ไหน ไม่มีการละเว้น!” ทอยพูดโพล่งขึ้น พลางกวาดสายตามองลูกน้องหลายสิบคนตรงหน้า หลายวันที่ผ่านมาเขาตามสืบจนรู้ว่าใครมีส่วนร่วมกับผู้จัดการคนเก่าลงมือยักยอกสินค้ามูลค่ามหาศาล
“กูจะให้โอกาสซักครั้ง... ยอมรับมา!” ประโยคนั้นของทอย ทำให้กลุ่มคนที่แฝงตัวอยู่คิดว่ากำลังถูกหลอก ความจริงแล้วทอยอาจจะยังไม่รู้ตัวคนทำด้วยซ้ำ
“....ในเมื่อไม่มีใครรับ ผิดก็ว่ากันไปตามผิด...พวกมึงสามคนก้าวออกมาข้างหน้า” สิ้นเสียงทอย ทุกคนในห้องหันมองหน้ากันเลิ่กลั่ก ก่อนจะสังเกตเห็นสายตาหัวหน้าบอดี้การ์ดจ้องมองไปยังชายฉกรรจ์ทั้งสามคน ทุกคนที่ไม่มีส่วนเกี
