หลังจากเคลียร์ปัญหาคาใจและเอ่ยขอโทษปรับความเข้าใจกันเป็นที่เรียบร้อย เข้มก็พาบัวคลี่ขึ้นมาบนบ้าน เข้าไปในห้องทำงานเพื่อสอนบัวคลี่ทำบัญชี
“นี่เป็นสมุดบัญชี รายชื่อของลูกหนี้ทั้งหมดที่มากู้ยืมไป จะมีวันที่ เดือน ปี ที่กู้ยืมและวันที่นำมาส่งคืน ว่าส่งต้นหรือส่งดอก หนูบัวก็จดลงตรงในช่องนี้” เข้มอธิบายการทำบัญชีให้บัวคลี่ฟังคร่าวๆ ซึ่งบัวคลี่ก็พยักหน้ารับเข้าใจ
“ส่วนลิ้นชักตรงนี้จะเก็บพวกโฉนดที่ดิน ส่วนลิ้นชักนี้ก็เป็นที่เก็บเงินส่วนหนึ่งที่พี่จะเก็บสำรองไว้เผื่อมีคนมาหยิบยืมจะได้มีให้เขาได้”
“พี่เข้มบอกหนูหมดแบบนี้ พี่เข้มไม่กลัวหนูขโมยไปเหรอจ๊ะ” อดไม่ได้ที่จะเอ่ยถามออกไป เพราะนี่ถือว่าเป็นความลับพอสมควร
เข้มส่ายหน้าไปมาพร้อมทั้งยื่นมือมาลูบศีรษะของหญิงสาวอย่างอ่อนโยน เขาเชื่อว่าเขามองคนไม่ผิด เขาเชื่อว่าเขาไว้ใจคนไม่ผิด และผู้หญิงตรงหน้าก็ไม่ใช่คนมีพิษมีภัยอะไร
“พี่เชื่อใจและไว้ใจหนูบัว
