เข้มเดินเข้ามานั่งในห้องทำงานของตัวเอง เพื่อต้องการสงบสติอารมณ์ที่ยังคุกรุ่นให้สงบนิ่งลงตามเดิม กับภาพเหตุการณ์ที่เพิ่งเกิดขึ้นได้ไม่นาน เรือนร่างขาวเนียนเผยสัดส่วนทุกอย่างชัดเจนถูกชายอื่นที่ไม่ใช่เขามอง
แม้ผู้ชายคนนั้นจะเป็นลูกน้องตัวเองก็ตาม แต่เข้มก็ยังรู้สึกไม่พอใจอยู่ดี พาลหงุดหงิดให้เจ้าของเรือนร่างนั้นเสียด้วยซ้ำ ที่ไม่รู้จักระวังเนื้อระวังตัวให้มากกว่า ไม่รู้จะรีบวิ่งไปไหนถึงได้ไม่หยิบผ้ามาคลุมกายให้เรียบร้อยเสียก่อน ยิ่งคิดเข้มก็ยิ่งหงุดหงิด ลมหายใจหนักๆ ถูกผ่อนออกมา และยิ่งหงุดหงิดมากยิ่งขึ้นเมื่อเห็นบัวคลี่เดินเข้ามาหยุดยืนอยู่ตรงหน้า
“พี่เข้มเป็นอะไรหรือเปล่าจ๊ะ” เอ่ยถามออกไปตามที่ตัวเองสงสัย ก่อนจะเดินมายืนอยู่ข้างชายหนุ่มที่ยังคงนั่งนิ่งไม่พูดไม่จาอะไรออกมา เห็นเข้มเป็นแบบนี้บัวคลี่ก็ยิ่งใจไม่ดี ทำตัวไม่ถูก ไม่รู้ว่าเธอเผลอไปทำอะไรไม่ถูกใจชายหนุ่มเข้า
“พี่เข้ม”
“มีอะไรบัว
