เพียงฟ้าที่นอนกอดก่ายคนพี่อยู่บนเตียงนอนกว้าง มือบางนอนมองแหวนเพชรที่อีกคนส่วมใส่ให้พลางยิ้มน้อยยิ้มใหญ่
“ พี่ไปซื้อมาตอนไหนค่ะ ” ความสงสัยพาให้เรียวปากสวยเอ่ยถามออกไป เขาไปซื้อตอนไหนทำไม่เธอถึงไม่รู้ทั้งที่เวลาไปไหนมาไหนถ้าไม่มีเธอไปด้วยคนอย่างคนพี่ไม่มีทางยอม
“ พี่สั่งไว้เป็นเดือนแล้ว เมื่อหลายวันก่อนแม่ไปเอาเครื่องเพชรที่ร้านเลยเอามาให้พี่ ” เป็นจริงดังที่คนพี่บอกเขาสั่งทำแหวนวงนี้ไว้นานแรมเดือน เพชรน้ำงามราคาหลายล้านบาทบนตัวเรือนประดับด้วยเพชรเม็ดเล็กๆอีกนับสิบเม็ด เมื่ออยู่บนนิ้วของคนตัวเล็กมันก็ดูดีมีราคามากขึ้นไปอีก และในวันนั้นอธิการไปรับเครื่องเพชรที่ร้านเพชรเลยถือโอกาศเอาของลูกชายกลับมาด้วย เมฆเองก็อยากเซอร์ไพรส์คนตัวเล็กเลยเก็บเรื่องนี้ไว้เงียบ เพราะแหวนวงนี้นี่แหละที่มันกระตุ้นเขาอยู่ทุกวันให้ขอคนตัวเล็กแต่งงาน
แขนเรียวกอดคนพี่ที่นอนอ่านเอกสารในมืออยู่แน่น เมฆตั้งแต่เข้ามา
