กำราบเด็กดื้อ

1405 Words

วันนี้เป็นวันหยุด เพียงฟ้าขาช้อปก็ไปประจำการอยู่ที่ห้างหรูใจกลางเมือง คนทันสมัย ไฮเทคอย่างเพียงฟ้าไปไหนมาไหนเช็คอินตลอด วันนี้ก็เช่นกันเช็คอินอยู่ช้อปแบรนด์เนมในห้างหรู ด้านเมฆที่ยังนอนพลิกไปพลิกมาอยู่บนเตียงวันหยุดไม่รู้จะไปไหนดี หยิบมือถือราคาแพงที่วางอยู่บนหัวเตียงมากดๆเขี่ยๆเล่นก็เจอสตอรี่ของใครบ้างคนเข้า เมฆนอนดูสตอรี่นั้นอยู่นานใบหน้าหล่อยกยิ้มมุมปากทันที “ หึ ห้างxxxหรา ” เมฆลุกจากที่นอนหยิบผ้าขนหนูเดินเข้าห้องน้ำไปทันที ไม่นานลูกชายอธิการก็อาบน้ำเสร็จหยิบเสื้อยืดราคาแพงกับกางเกงยีนส์แบรนด์ดังมาสวมใส่ จัดแต่งทรงผมนิดหน่อยเดินออกจากห้องใหญ่ไปหยิบกุญแจรถกระเป๋าสตางค์แล้วออกไปทันที รถสปอร์ตคันหรูขับบนถนนหลักตรงไปยังห้างหรูที่เห็นในสตอรี่ เอี๊ยดดดดดด !!! รถสปอร์ตคันหรูขับเข้ามาจอดยังช่องจอด VIP ของห้าง สองเท้าแกร่งเดินลงจากรถแล้วสาวเท้าหนักๆตรงไปยังช้อปที่เห็นในสตอรี่ ด้านเพียงฟ้าที่กำลังหยิบนั่นหยิบนี่อย่างเพลิดเพลิน เสื้อผ้าบ้าง กระเป๋าบ้าง รองเท้าบ้าง….อยากได้ก็จัดประหยัดทำไม….คติประจำใจเธอละ “ คุณเพียงฟ้าค่ะ ใบนี้เป็นคอลใหม่นะคะ ” พนักงานของช้อปเอ่ยบอกลูกค้า VIP ไป เพียงฟ้าก็เป็น VIP ทุกแบรนด์อยู่แล้วก็เธอมันแม่สาวขาช้อป เมฆที่เดินมายืนนิ่งอยู่ข้างหลังเพียงฟ้า ซึ่งเพียงฟ้าไม่รู้ตัวเลย กลิ่นกายสาวลอยเข้าจมูกคนที่ยืนอยู่ข้างหลัง กลิ่นนี้อีกแล้ว กลิ่นนี้แหละทำให้เขานอนไม่หลับอยู่หลายคืน ใช่เขาคิดถึงกลิ่นหอมอ่อนๆนี้มากถ้าได้นอนดมทั้งคืนมันคงทำให้เขาหลับสบายขึ้น ว้ายยยยย !!!!!! เพียงฟ้าร้องเสียงหลงออกมาเมื่อหันหลังกลับมาเจอเข้ากับหน้าหล่อๆของลูกอธิการที่อยู่ใกล้กันไม่ถึงคีบ เมฆที่โน้มตัวลงเล็กน้อยเพราะเข้าจะก้มไปดูว่าคนตัวเล็กเลือกอะไรอยู่ พอจังหวะที่คนตัวเล็กหันมาใบหน้าของทั้งสองเลยอยู่ในระยะเดี๋ยวกัน “ นี่อะไรของนาย ที่มีตั้งเยอะตั้งแยะไม่ไปยืน !! ” เพียงฟ้าด้วยความลืมตัวซัดยาวใส่เมฆที่ยืนหน้าตึงอยู่ เขาละซื้อหวยไม่เคยถูก ….ยัยเด็กดื้อ….พอเผลอก็พยศใส่เขาทันที “ หึ ” เสียงหัวเราะในลำคอของเมฆมันทำให้เพียงฟ้าขนลุกขึ้นมาทันที วันนี้แหละกูจะจัดการเด็กดื้อให้อยู่หมัดซะที “ หลบ ” เพียงฟ้าที่ทั้งหอบทั้งหิ้วกระเป๋าเอ่ย เสื้อผ้าเอ่ย จะไปจ่ายตังค์เมฆที่ไวกว่า หมับ !!!! สองมือแกร่งคว้าหมับไปที่ข้าวของที่คนตัวเล็กจะซื้อพาเดินตรงไปยังพนักงานเพื่อคิดเงิน “ หมดนี่ครับ ” เมฆพูดพร้อมยื่นแบล็คการ์ดส่งให้พนักงานทันที เพียงฟ้ายังยืนงงเป็นไก่ตาแตกอยู่เธองงไปหมดอะไรของเขาผู้ชายคนนี้ “ ทั้งหมด ห้าแสนสามหมื่นค่ะ ” พนักงานบอกราคาข้าวของกับเจ้าของบัตรไป เจ้าของบัตรก็นิ่งไม่พูดไม่เอ่ยอะไรออกมา “ พี่ค่ะ เอาบัตรหนูค่ะ “ เพียงฟ้าที่เมื่อได้สติก็รีบปรี่เข้ามาหมายจะจ่ายเงินเองแต่ก็ไม่ทันคนตัวสูงอยู่ดี “ บัตรผมครับรูดเลย ” “ อะ อ๋อ ค่ะ ค่ะ ” พนังงานจัดการรูดบัตรชำระค่าสินค้าพร้อมส่งถุงแบรนด์เนมหลายถุงให้เพียงฟ้า คนตัวเล็กตั้งท่าจะรับของแต่ก็ไม่ทันเมฆอีกเหมือนเดิม พรึบ !!!!! หมับ !!!!!! เมฆที่รับของจากพนักงานแล้ว มือแกร่งคว้าหมับเข้าข้อมือเล็กของเพียงฟ้าเดินออกจากร้านไปทันที “ ซื้ออะไรอีกไหม ? ” “ ไม่ ปล่อย !!! ” เพียงฟ้าที่ดีดดิ้นเพื่อให้ข้อมือตัวเองหลุดจากมือแกร่งของคนตัวสูง แต่แรงเท้ามดแบบเธอจะหลุดออกมาได้ยังไง เพียงฟ้าที่อยู่ในชุดเสื้อสายเดี่ยวสีดำ กางเกงยีนส์ขาสั้นโชว์เรียวขาสวย ผิวขาวเนียนมันทำให้เมฆที่เห็นก็หงุดหงิดเป็นอย่างมาก “ เสื้อผ้าที่มันมีผ้าเยอะกว่านี้ไม่มีแล้วหรา ” เมฆเอ่ยถามคนตัวเล็กขึ้น ใส่เสื้อผ้าอะไรเห็นไปถึงไหนต่อไหน “ ยุ่งอะไรด้วย ” เพียงฟ้าก็คือเพียงฟ้าปากไวทันด่าก็ด่าทันที เมฆได้แต่คันยุบยิบอยู่ในใจวันนี้แหละกูจะ…กำราบเด็กดื้อ… เมฆลากเพียงฟ้ามายังร้านอาหารร้านนึงในห้างหรู “ ไปกินข้าว ” เมฆออกคำสั่งคนตัวเล็ก เพียงฟ้าที่ตอนนี้หงุดหงิดหัวเสียเป็นอย่างมาก วันช้อปของเธอพังไม่เป็นท่าเพราะไอหมาบ้าคนนี้คนเดียวเลย “ ไม่กิน ปล่อย !!! ” เพียงฟ้าในตอนแรกที่ดื้อรั้นสายตาเปลี่ยนมาเป็นแข็งกร้าวขึ้นมา เมฆที่เห็นสายตาคู่นั้นก็จำต้องปล่อยข้อมือเล็กทันที เพียงฟ้าตั้งท่าจะเดินออกไปจากตรงนั้น “ จะไปไหน ” เมฆเห็นคนตัวเล็กจะเดินไปก็ถามขึ้น “ กลับบ้าน ” “ กินข้าวเป็นเพื่อนพี่ก่อน ” เมฆในตอนแรกก็ไม่เข้าใจตัวเองว่าจะมาหายัยเด็กดื้อทำไมรู้แค่ว่าเห็นเธออยู่ที่นี่ก็อยากจะมาหา “……” “ ไปกินข้าวเป็นเพื่อนพี่ก่อน พี่อุสาห์จ่ายค่าช้อปให้ตั้งครึ่งล้านนะ ” “ ใครใช้ไม่ได้ขอ ” ไม่จ่ายให้ก็มีเงินจ่ายเองอยู่แล้วแม่สาวขาช้อป “ จ่ายให้เองนี่แหละ ไปกินข้าวเป็นเพื่อนพี่ก่อน ” “……” หมับ !!!!! เมื่อเห็นคนตัวเล็กไม่พูดอะไรเมฆก็ดึงคนตัวเล็กเข้าไปในร้านทันที “ กินอะไรเดี๋ยวพี่สั่งให้ ” นาทีนี้เขาจำต้องพูดดีๆกับคนตัวเล็กเพราะสายตาเอาเรื่องนั้นของเธอมันทำให้เขาเกรงใจ “ ไม่ตอบงั้นพี่สั่งเองและเราต้องกินด้วย ” เมฆจัดการสั่งอาหารหลายอย่างซึ่งเมื่ออาหารมาเสริฟ์จนครบ ทั้งสองก็นั่งกินข้าวกันเงียบๆ เพียงฟ้ายอมกินเพื่อตัดความรำคาญ ด้านเมฆที่นั่งลอบมองคนตัวเล็กเงียบได้แต่ยกยิ้มออกมาเวลาเธอนิ่งเงียบมันเหมือนพายุใหญ่กำลังก่อตัว แต่เขาเองก็เป็นคนดื้อดันเมื่อเธอไม่ยอมเขาก็ไม่ยอมเหมือนกัน เวลาเธอไม่ออกฤทธิ์ออกเดชเธอก็น่ารักมากในความคิดของเมฆ ตัวเขาเองก็ยังไม่เข้าใจตัวเองว่าทำไมต้องมานั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่กับคนตัวเล็ก ทั้งสองนั่งกินข้าวกันจนอิ่มเมฆจัดการชำระค่าอาหารเสร็จแล้วก็หยิบข้าวของแล้วจูงมือเพียงฟ้าเดินออกจากร้านอาหารไป “ รถจอดชั้นไหน ” เมฆที่คิดว่าจะเดินไปส่งคนตัวเล็กที่รถจึงเอ่ยถามขึ้น “ รถที่บ้านมาส่ง ” เมื่อได้ยินคำตอบแบบนั้นรอยยิ้มมุมปากก็ฉายขึ้นบนใบหน้าหล่ออีกครั้ง “ เดี๋ยวไปส่ง ” “ ไม่ ” “ ทำไม ” “ ก็ไม่อยากไปจะทำไม ” เมฆหัวร้อนขึ้นมาอีกครั้งต่อปากต่อคำเก่งนัก เถียงไม่พัก เมฆลากคนตัวเล็กมาที่รถสปอร์ตคันหรูของเขาจับคนตัวเล็กยัดเข้าไปในรถ “ จอดรถเดี๋ยวนี้เลยนะ จอด ” “ ……” “ บอกให้จอด ” เอี๊ยดดดดดด !!! รถสปอร์ตคันหรูหักพวงมาลัยเข้าช่องจอดอีกครั้ง มือแกร่งดึงคนตัวเล็กเข้าไปจูบเมฆส่งลิ้นหนาเขาไปในโพลงปากเล็ก เขาดูดดึงริมฝีปากเล็กอย่างเอาเป็นเอาตายราวกับจะสั่งสอนเด็กดื้อให้หลาบจำ อือ !!!! อ่อย !!!! ปั๊ก !!! ปั๊ก !!!! กำปั้นเล็กรัวทุบไปที่หน้าอกแกร่งของเมฆหลายต่อหลายครั้งแต่มีหรือที่เขาจะสะเทือน เมฆมอบจูบดูดดื่มนี้ให้เพียงฟ้าอยู่นาน อ่อย !!! อ่อย !!! ปั๊ก !!!! ปั๊ก !!!! สายเสื้อสายเดี่ยวที่คนตัวเล็กใส่อยู่หลุดลงมาอยู่ที่ต้นแขน ผิวขาวๆเนียนๆมันทำให้อะไรต่ออะไรของเมฆอยู่ไม่เป็นสุข เขาอดทนมากอดทนที่จะไม่ทำอะไรเธอไปมากกว่าจูบเพราะจากที่เห็นสายตาเมื่อกี้ของเพียงฟ้ามันทำให้เมฆรู้ได้ทันทีว่าเธอเป็นคนที่พูดจริงทำจริง โกรธจริง เกลียดจริงอย่างแน่นอน ^^

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more