วันอะไรของฉัน

1416 Words

วันนี้เป็นวันที่นักศึกษาปี 1 ต้องรับน้อง คณะวิศวะรับน้องรวมกับคณะนิเทศน์เป็นปีแรกที่ 2 คณะมารับน้องรวมกัน สาวๆคณะนิเทศน์ต่างดีอกดีใจที่ได้รับน้องกับหนุ่มวิศวะ ด้านหนุ่มๆวิศวะก็ดีใจจนเนื้อเต้นเหมือนกัน เพราะคณะนิเทศน์ขึ้นชื่อเรื่องความสวย “ ทำไมต้องรับน้องรวมกับวิศวะด้วย ” เพียงฟ้าถามเพื่อนทั้งสองที่นั่งอยู่ด้วย “ ไม่รู้สิ เค้าคงเห็นตึกอยู่ติดกันมั่ง ” รินลดาตอบไปตามความเข้าใจของตัวเอง ทั้งสามนั่งอยู่ในลานกิจกรรมโดยมีสายตาคม 3 คู่มองสามสาวอย่างไม่วางตาเมฆที่นั่งมองเพียงฟ้านั่งคุยหัวเราะสนุกสนานอยู่กับเพื่อนได้แต่ยกยิ้มมุมปากออกมา เพียงฟ้าเวลายิ้มหัวเราะเธอจะสดใสและน่ารักมาก ต่างจากเวลาทำหน้าบูดหน้าบึ้งมันน่าจัดมะเหงกให้สักที ยัยเด็กดื้อ แต่ไม่นานรอยยิ้มมุมปากนั้นก็หายไปเมื่อเห็นนักศึกษาชายคนนึงไปนั่งข้างๆเพียงฟ้า สายตาคมของเมฆนั่งมองทั้งสองอย่างไม่วางตา เพียงฟ้าที่รู้สึกเหมือนมีใครมองอยู่ก็หันไปมองตามความรู้สึกในตาสวยสบเข้ากับสายตาคมที่กำลังจ้องมองเธอราวกับเสือมองเหยื่อก็ไม่ปาน เพียงฟ้าเบะปากใส่เมฆอย่างไม่คิดปิดบังแล้วหันไม่คุยกับนักศึกษาชายคนนั้นต่อ เมฆที่ตอนนี้ขบกรามแน่นเขาตั้งใจไว้แล้วว่าเขาจะปราบยัยเด็กดื้อให้มันหลาบจำ สำหรับเมฆเพียงฟ้าคือคนเดียวที่แสดงออกมาอย่างไม่ปิดบังว่าไม่ชอบเขา คนอย่างเขาหราฆ่าได้แต่หยามไม่ได้เว้ย “ มึงมองใครในสามคนนั้น ” เมฆที่เห็นอาทิตย์นั่งมองสามสาวอยู่จึงเอ่ยถามขึ้น “ เสือก !!! ” เพื่อนด่าว่าเสือกมันก็ไม่ผิดเพราะเขาขี้เสือกจริง เมื่อไม่ได้คำตอบจากอาทิตย์เมฆกันหันไปพายุที่นั่งมองไปยังสามสาวด้วยเช่นกัน ” มึงมองใครในสามคนนั้น “ ” เสือก !!! “ ทันทีที่ได้ยินพายุตอบเมฆถึงกับหน้าชาไปทันที เป็นเหี้ยอะไรกันหมดก็กูอยากรู้ เพียงฟ้าที่นั่งอยู่นานเกิดอยากเข้าห้องน้ำเดินออกจากลานกิจกรรมตรงไปยังห้องน้ำหลังตึกที่ตอนนี้เงียบสนิทเพราเหล่าบรรดานักศึกษาไปอยู่ที่ลานกิจกรรมกันหมด เพียงฟ้าที่ทำธุระส่วนตัวเสร็จตั้งท่าจะเดินกลับไปที่ลานกิจกรรม หมับ !!!!!! ฝ่ามือแกร่งจับหมับเข้าที่ข้อมือเล็กของเพียงฟ้า “ เอ้ย !!!!! นี่ปล่อย ” เพียงฟ้าที่ตกใจกับการกระทำนั้นของเมฆมาจากไหนจู่ๆก็มาจับเธอ “ พูดดีๆ ” เมฆที่คันยุบยิบอยู่ในใจที่คนตัวเล็กเล็กมาเรียกเขานี่ๆนั่นๆ “ ไม่ !!! บอกให้ปล่อย ” แขนเล็กของเพียงฟ้าสะบัดไปมาเพื่อให้หลุดออกจากการเกาะกุมของเมฆ แต่แรงเท่ามดของเธอจะทำอะไรได้ละ “ บอกให้พูดกับพี่ดีๆ อย่ายังดื้อจะโดนนะ ” เมฆที่พูดขู่ออกไปเพราะคิดว่าคนตรงหน้าคงยอม “ ไม่ คิกว่ากลัวหรา ? ชิ !!! ” คำตอบของเพียงพามันเหมือนการเอาน้ำมันไปตั้งไว้ใกล้กับกองเพลิง เมฆที่ตอนนี้หงุดหงิดกับคนตัวเล็กนี่มาก ปากดี เถียงเก่ง “ ไม่กลัว แน่ใจ ” เมฆถามย้ำในคำตอบก่อนหน้าของเพียงฟ้าอีกที “ คนอย่างนายมีอะไรให้กลัว ” เพียงฟ้าที่ไม่เคยยอมใครแม้กับเมฆเธอก็ไม่คิดยอม เพราะในความคิดของเธอเมฆคือคนที่ดีแต่ปากคนนึงเท่านั้น อุ๊บ !!!!! อือ !!!! ปั๊ก !!!! ปั๊ก !!!! ความไวมันเป็นเรื่องของปีศาจ…..เมฆใช้ช่วงที่เพียงฟ้าเผลอฝ่ามือแกร่งดึงท้ายทอยคนตัวเล็กเข้ามากดจูบเข้าที่เรียวปากสวยทันที มืออีกข้างล็อกเอวเล็กไว้แน่น เพียงฟ้าได้แต่ดิ้นขลุกขลิกอยู่ในอ้อมแขนแกร่ง มือเล็กทุบเข้าที่หน้าอกแกร่งของเมฆหลายต่อหลายครั้ง เรียวปากเล็กปิดไว้แน่นเมื่อรู้ว่าคนตัวสูงพยายามจะส่งลิ้นร้อนเข้ามา เมฆที่เห็นคนตัวเล็กไม่ยอมปากร้ายกัดที่กลีบปากสวยของคนตัวเล็กทันทีเพราะความเจ็บเธอเลยเผลออ้าปาก ลิ้นร้ายของเมฆส่งเข้าไปในโพลงปากเล็กเพื่อควานหาความหวานในนั้นทันที อือ !!!! อ่อย !!! อ่อย !!! ปั๊ก !!!! ปั๊ก !!!! แฮ่ก !!! แฮ่ก !!! เมฆยอมผละริมฝีปากออกจากเรียวปากเล็กทั้งที่ในใจยังอยากจะจูบให้….น้ำเดินไปเลย !! “ อี๋ !!! ” สองมือเล็กยกมาเช็ดปากตัวเองป้อยๆ พลางทำเสียงราวกับรังเกียจคนตัวสูงเอามาก มันทำให้เมฆอยากจะจับมาจูบให้เลือดออก “ ทำอะไรของนาย ? “ ” พี่ “ เมฆบอกพลางส่งสายตาคาดโทษไปยังคนตัวเล็กตรงหน้าเสมือนว่าถ้ายังดื้อดึงเธอจะโดนอีก ” พะ พี่ ทำอะไร ทำแบบนี้ทำไม่ “ ปั๊ก !!!!!! กำปั้นน้อยๆของเพียงฟ้าทุบเข้าที่หน้าอกแกร่งของเมฆอย่างแรง ” จูบ ไม่รู้จักหรา “ ก็ถามว่าทำอะไร เขาก็ตอบว่า จูบ ” ทำ เพราะจัดการเด็กดื้อแบบเราไง ” คำตอบของเมฆทำเอาเพียงฟ้ามือไม้สั่นไปหมด นี่เขามาปล้นจูบแรกของเธอไป หึย !!! คิดแล้วมัน … วันอะไรของฉันเนี่ย เพียงฟ้าได้ฮึดฮัดๆที่ทำอะไรคนตรงหน้าไม่ได้ “ หึ ” เมฆได้แต่หัวเราะในลำคอ แขนแกร่งก็ยังกอดเอวคนตัวเล็กไว้แน่นไม่ยืมปล่อย เขารู้สึกเอ็นดูคนตรงหน้าที่เมื่อสู้ไม่ได้ก็ได้แต่ฮึดฮัดออกมา กลิ่นหอมของเธอที่เขาเดินชนในวันนั้นก็กลิ่นนี้ไม่ฉุนจนแสบจมูกเหมือนกับผู้หญิงที่เขาหิ้วไปกินเลย กลิ่นหอมอ่อนของคนตัวเล็กมันทำให้เลือดในกายของเมฆสูบฉีดไปทั่วทั้งกาย อยากจะจับถอดให้เหลือแต่ตัวล่อนจ้อน เขารู้ว่าเขาขโมยจูบแรกของเธอมาแล้วมันเลยทำให้คนตัวเล็กได้แต่ฮึดฮัดอยู่นี่ ยิ่งเพียงฟ้าดีดดิ้นมากเท่าไหร่เมฆก็ยิ่งรัดแน่นมากเท่านั้น “ ปล่อย เอามือออกไป ” เพียงฟ้าเลี่ยงที่จะเรียกเมฆว่าพี่แต่มีหราคนตัวสูงตรงหน้าจะยอม ” พูดดีๆ “ “ ฟ้าบอกให้ พะ พะ พี่ ปล่อย “ เพียงฟ้าจำต้องทำตามอย่างว่าง่าย เพื่อความปลอดภัยของตัวเองยอมๆไปก่อนละกันว่ะ “ หึ ” เมฆได้แต่หัวเราะในลำคอชอบใจไม่น้อยที่คนตัวเล็กยอมทำตาม “ ครั้งหน้าถ้ายังดื้ออีกโดนอีก ถือว่าพี่เตือนแล้ว ” เมฆไม่ลืมที่จะขู่คนตัวเล็กไปเพราะเขารู้ว่าเดี๋ยวพอเธอหันหลังไปเธอก็พยศใส่เขาแล้ว ขู่จนพอใจแล้วสองแขนแกร่งปล่อยกอดคนตัวเล็กทันที เพียงฟ้าพอได้จังหวะก็รีบเดินกลับไปที่ลานคณะเช่นกัน เมฆยืนมองแผ่นหลังบางของคนตัวเล็กที่เดินจากไปนิ่งๆ เขารู้สึกชอบกลิ่นหอมๆของเธอ ชอบรสหวานในโพรงปากเธอ ชอบจูบเงอะๆงะๆของเธอ และเขาก็ได้จูบแรกของเธอมา ชายหนุ่มคิดอะไรเยอะแยะมากมายอยู่ในหัว ด้วยความที่เป็นคนชอบล่าเลยไม่รู้ว่าที่ชอบเธอเพราะแค่อยากเอาไปกิน หรืออยากเอาชนะ หรืออยากอะไรกันแน่ เพียงฟ้าเมื่อเดินมาถึงลานกิจกรรม เพื่อนทั้งสองที่นั่งรออยู่นานเอ่ยถามขึ้น “ ยัยฟ้าทำไมไปนานจังละ ? ” พลอยใสนั่งชะเง้อคอคอยเพื่อนจนคอจะเป็นยีราฟอยู่แล้ว “ อะ อ๋อ ฉันเจอคนรู้จักนะเลยแวะคุยกันนิดหน่อยนะ ” จะให้เธอบอกเพื่อนว่าไงบอกว่าโดนลูกชายอธิการจูบหรา ไม่เอาอะ ไม่แน่ๆแหละ ด้านเมฆก็เดินมานั่งยังกลุ่มเพื่อนของตัวเองสายตายังจ้องมองไปยังคนตัวเล็กที่เขาเพิ่งจับจูบมา คิดแล้วขำ เด็กอะไรดื้อชิบหาย ” มึงไปไหนมา “ พายุที่เห็นเพื่อนลุกไปไม่บอกแล้วไปซะนานเลยเอ่ยถามขึ้น ” ห้องน้ำ “ เมฆตอบปัดๆเพื่อนออกไปแค่นั้น วันนี้ได้จูบ วันหน้าต้องได้มากกว่านี้ ^^

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more