LYKA
ILANG ARAW na rin akong nandito sa ospital dahil sa aksidente. Laking pasalamat ko sa Diyos na hindi ganoon kagrabe ang nangyari sa akin. Bagaman at parehong fractured ang dalawang legs ko. Mabuti nga at medyo okay na ngayon. Kumpara noong mga naunang araw talaga na sobrang intense ng pain. Lalo na sa tuwing iginagalaw ko. Nilagyan na nga ng splint, eh.
Napalingon ako sa bumukas na pinto ng aking silid dito sa ospital. Nakita ko si Verex na may dalang pagkain. Our eyes met nang tumingin siya sa akin. We smiled at each other. Pero hindi ko maikaila ang pagkailang na aking naramdaman dahil sa klase ng titig niya sa akin nang tumayo siya sa gilid ng kamang aking hinihigaan.
“How are you feeling now?” may pag-aalala sa kaniyang boses habang nakapamulsa siya at nakatunghay sa akin. “Med
