" ปากร้าย "

1477 Words

@Line 💬 P_ng : อย่าพูดอะไรให้เธอสงสัย ..อย่าริอาจแสดงตัว....เรื่องของเธอกับฉันหากมีบุคคลที่สามรู้ เธอไม่ตายดีแน่" "คุณปริมถามคุณณดาแบบนั้น เธอก็เขินแย่สิครับ : เพลิง "ปริมต้องถามสิคะ อยากรู้ว่าผู้ชายคนนั้นจะดีกับณดาไหม : ปริม "ตกลงมีหรือยังณดา : ปริม "มีแล้ว.... ณดาตอบออกไปอย่างหนักแน่น ก่อนจะมองตรงไปยังเพลิงที่ตอนนี้จ้องเธอตาเขม่น สีหน้าของเขาบ่งบอกถึงความไม่พอใจเป็นอย่างมาก "ว่าแล้ว...ณดาสวยขนาดนี้ ต้องมีแฟนแล้วแน่ๆ : ปริม "ไว้วันหลังชวนแฟนณดามาด้วยนะ เราอยากรู้จัก..อยากรู้จังว่าเขาหล่อขนาดไหน คงจะเป็นคนดีมากถึงเอาชนะใจณดาได้ "ไม่ต้องรอวันหลังหรอก วันนี้เขาก็อยู่ที่นี่ เพลิงข่มสายตาไม่พอใจที่ณดาพูดออกมาแบบนั้น เขานั่งแทบไม่ติดเก้าอี้ ได้แต่คิดในใจ ถ้าณดาพูดเขาไม่ปล่อยเธอไว้แน่ "นี่แฟนของณดา...ณดาเดินไปคล้องแขนคีย์ก่อนจะแนะนำให้เพลิงและปริมรู้จัก เพลิงมองตาค้าง เขารู้สึกไม่พอใจมากขึ้นกว่าเดิม ก่อนจะขึงตาใส่คีย์ และคาดโทษคีย์เอาไว้ คีย์ได้แต่ยิ้มหน้าเจือนๆ รู้ชะตากรรมตัวเองว่าหลังจากนี้ต้องเจอกับอะไร "นี่คุณคีย์..ลูกน้องของคุณเพลิงนี่นา : ปริม "ใช่...พี่คีย์กับณดาเราเป็นแฟนกัน..ถึงพี่คีย์จะไม่ได้ร่ำรวยระดับมหาเศรษฐี ก็ไม่เป็นไร ณดาไม่สนใจ สำหรับณดาแค่มีคนๆ หนึ่งรักณดา เห็นคุณค่าของณดา แค่นี้ณดาก็พอใจแล้ว ณดาพูดกับปริม แต่สายตาจ้องมองไปยังเพลิงอย่างหดหู่ ความรู้สึกเศร้าที่มันปนอยู่ในหัวใจ ความผิดหวังเสียใจที่เกิดขึ้น ไม่อาจบอกให้ใครรับรู้ได้ "คุณคีย์นี่โชคดีมากนะคะ..รู้ไหมคะว่าณดาน่ะใจแข็งมากเลยนะ..สมัยเรียนมีคนมาจีบตั้งเยอะ..ณดาไม่ยอมคบกับใครเลย...ได้เป็นแฟนณดาต้องรักษาเธอไว้ดีดีนะคะ..โชคดียิ่งกว่าถูกหวยรางวัลที่หนึ่งอีกนะ "คะ..ครับ.. คีย์ยิ้มแห้งก่อนจะเหลือบมองหน้าเจ้านายของเขา แล้วหลบสายตาทันที "ผมว่าเราเลิกคุยเรื่องนี้กันดีกว่า.... เพลิงพูดขึ้นเสียงดัง .. หน้าตาที่บึ้งตึง..ทำให้บรรยากาศบนโต๊ะอาหารที่เคยครึกครื้นปกคลุมไปด้วยความเงียบ.. "ณดาขอตัวไปเข้าห้องน้ำสักครู่นะคะ ณดาเดินตรงไปยังห้องน้ำก่อนจะทำธุระส่วนตัวเสร็จ เดินออกมาพบกับเพลิงที่ดักรออยู่ก่อนแล้ว "คุณเพลิง "มากับฉัน .... เพลิงลากณดาไปในที่ลับตาคน "ณดาเจ็บ...เขาบีบแขนณดาไว้แน่น ก่อนณดาจะสะบัดออกด้วยความรู้สึกเจ็บบริเวณข้อมือ และต้นแขน "หึ..เจ็บเหรอ..คนแบบเธอเจ็บเป็นด้วยเหรอ..ฉันนึกว่าหนังหนาจนด้านชาไม่รู้สึกรู้สาอะไรแล้ว "คุณเพลิง!! "หึ...แล้วที่บอกว่าไอ้คีย์เป็นแฟนเธอ...มันคืออะไร...ลับหลังฉันคงจะนอนอ้าขาให้มันเอาไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง "ณดากับพี่คีย์ไม่เคยทำอะไรต่ำๆ แบบนั้นนะคะ "พี่? ... "หึ...สนิทกันมากสินะ...ก็อย่างว่าคนต่ำๆ เหมือนกัน ก็คงจะเหมาะสมกันดี "คุณเพลิง! ณดามองเพลิงด้วยสายตาเหนื่อยหน่าย ผิดหวังซ้ำแล้วซ้ำเล่ากับผู้ชายคนนี้ "ฉันให้เวลาเธออีกสามวัน...เก็บข้าวของเธอย้ายออกไปจากคอนโดฉันให้หมด..อย่าให้เหลือแม้แต่ชิ้นเดียว "ทำไมคุณถึงใจร้ายกับณดาได้ขนาดนี้...ณดาก็เมียคุณ" "ฉันไม่เคยให้สิทธิ์นั้นกับเธอ....อย่างเธอก็เป็นได้แค่....นางบำเรอ....ที่ฉันเลี้ยงเอาไว้ เพื่อบำเรอกามของฉันเท่านั้น" "สินค้าเกรดต่ำ ไร้ราคาอย่างเธอ อย่าหวังว่าฉันจะยกย่องให้มาเป็นเมีย" "ณดาไม่เคยหวังให้คุณมายกย่องอะไรณดา....แค่แอบหวังว่าสักวันคุณจะใจดีกับณดาบ้าง...แต่คงไม่มีวันนั้นใช่ไหมคะ "ใช่...รู้ตัวก็ดี "ค่ะ ณดาขอตัวนะคะ ออกมานานแล้ว เดี๋ยวปริมสงสัย ณดารีบเดินออกมากจากเขาก่อนจะยกมือขึ้นปาดน้ำตาที่ไหลนองเต็มแก้มใส เขาช่างใจร้ายกับเธอนัก เธอไม่รู้ว่าตัวเองทำผิดอะไร..ทำไมเขาถึงต้องพูดจาดูหมิ่นดูแคลนกับเธอขนาดนั้น ถ้าเป็นเรื่องของคีย์เธอไม่ได้คิดอะไรเกินเลย...ที่พูดไปแบบนั้นเพราะต้องการตัดความอยากรู้ของปริมออกไป เธอรู้สึกว่าปริมเป็นคนยังไง เธอกับปริมถือเป็นเพื่อนที่สนิทกันในวัยเรียน หากปริมอยากรู้อะไร มีหรือจะยอมจบง่ายๆ เธอจึงเลือกที่จะโกหก เพื่อกลบเกลื่อนความจริงเอาไว้ หรือเพราะเขารังเกียจคนต้อยต่ำแบบเธอถึงดูแคลนเธอ เหยียบย่ำเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่า "ณดาทำไมตาแดงๆ ล่ะ...ร้องไห้เหรอ : ปริม "เปล่า..คือณดาไม่ค่อยสบายน่ะ..ปวดหัว ขอตัวกลับก่อนนะปริม..ไว้เดี๋ยวค่อยนัดเจอกันใหม่ "ปวดหัว? เป็นอะไรมากไหม เมื่อกี้ยังดีดีอยู่เลยนิ : ปริม "ที่จริงณดาไม่สบายครับ วันนี้แค่ออกมาซื้อยา เลยแวะทานอาหารเที่ยง : คีย์ "อ่อ...งั้นเราขอเบอร์ติดต่อหน่อยสิ "ได้...นี่เบอร์เรา ไว้เจอกันนะปริม วันนี้ขอโทษด้วย "จ๊ะ...ดูแลตัวเองดีดีล่ะ คุณคีย์ต้องดูแลณดาดีดีนะคะ ณดาเวลาไม่สบาย..จะเป็นหนัก..แต่รายนั้นน่ะไม่ค่อยบอกใคร...เก็บไว้คนเดียวตลอด...ต้องคอยสังเกตนะรู้ไหม.. "ครับ..ขอตัวนะครับ : คีย์ ณดากับคีย์เดินออกไป เพลิงจึงหันมาคุยกับปริม เขามีเรื่องอยากจะหลอกถามปริมอยู่หลายเรื่อง "คุณปริมดูสนิทกับคุณณดาจังเลยนะครับ "ค่ะ..สมัยเรียนปริมกับณดาสนิทกันมาก ณดาน่าสงสาร...พ่อแม่เสียตั้งแต่เด็ก ต้องรับจ้างทำงานส่งเสียตัวเองเรียน แล้วไหนจะดูแลหนูดีอีก ที่โรงเรียนมักจะมีแต่คนแกล้ง เพราะณดาใจดีเกินไป เลยถูกรังแกบ่อยๆ "หนูดี? "หนูดีเป็นน้องสาวของณดาค่ะ เธอพิการตั้งแต่ประสบอุบัติเหตุพร้อมกันกับพ่อแม่ของณดา ปริมก็ไม่ได้เจอหนูดีนานแล้ว ไม่รู้ตอนนี้เป็นยังไงบ้าง อยู่ด้วยกันมาสองปี เพลิงไม่เคยรู้เลยว่าน้องสาวของณดาชื่อหนูดี เขาไม่เคยสนใจไยดีณดา ไม่เคยรู้เรื่องอะไรเกี่ยวกับณดา แม้แต่วันเกิดยังไม่รู้เลยว่าเธอเกิดวันไหน เพราะเขาไม่เคยให้ค่าให้ความสำคัญกับเธอ "คุณปริมดูห่วงคุณณดามากนะครับ..พอเธอบอกว่าไม่สบายดูเหมือนคุณจะห่วงเธอมาก "ห่วงสิคะ..ณดาเป็นโรคหัวใจ..เวลาเธอป่วยมักจะป่วยหนัก จนบางครั้งหมดสติไปแบบไม่รู้ตัวก็มี...มีครั้งหนึ่งที่ณดาล้มหมดสติไปกลางสนาม หัวใจหยุดเต้นไปแล้วนะคะ แต่หมอปั๊มหัวใจจนเธอกลับมามีชีวิตอยู่อีกครั้ง.. เพลิงฟังข้อมูลจากปริมแล้วเขาเองก็รู้สึกหน่วงในใจอย่างบอกไม่ถูก...เขาเคยเห็นณดาล้มลงต่อหน้า แต่ไม่คิดที่จะช่วย เพราะคิดว่าณดาสำออย อยากออเซาะเขา เขาเลยเลือกที่จะเดินผ่านเธอไป ทิ้งให้คีย์ดูแลเธอต่อ และก็ไม่เคยรู้เลยว่าวันนั้นเธออาการเป็นยังไง เพราะไม่เคยถาม เขาเลือกที่จะไม่สนใจและปล่อยผ่านมันไป "คุณเพลิงถามเยอะนะคะเนี้ย ปกติไม่เคยคุยกับปริมเยอะขนาดนี้เลย "ผมแค่อยากรู้จักคุณปริมให้มากขึ้นน่ะครับ "อยากรู้จักปริม...แต่ถามถึงแต่เรื่องของณดาเนี้ยนะคะ "เอ่อ.... เพลิงไม่รู้จะพูดยังไง เขาไม่ได้อยากรู้เรื่องของณดา แต่ที่ถามเพราะเห็นว่าณดาสนิทกับปริมกลัวว่าณดาจะเล่าเรื่องของเธอกับเขาให้ปริมฟัง แล้วแผนที่จะแต่งงานกับปริม เพื่อฮุบที่ดินใจกลางเมืองกรุงเทพมหานครที่มีมูลค่าเป็นพันๆ ล้านจะหลุดมือไป เขาคิดแค่นั้นไม่ได้อยากรู้เรื่องของณดาเลยจริงๆ (จ๊ะจริงก็จริงเนาะ) @คอนโด "ปิดไฟมืดขนาดนี้...แอบพาใครมาเอาในห้องฉันหรือไง.. "คุณเพลิง!

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more