" ผู้หญิงหน้าเงิน "

1189 Words

@คอนโด "ปิดไฟมืดขนาดนี้...แอบพาใครมาเอาในห้องฉันหรือไง.. "คุณเพลิง....! "ตกใจอะไรขนาดนั้น..หรือพาใครมาเอาในห้องฉันจริงๆ... "เปล่านะคะ...ณดาไม่เคยทำแบบนั้น "อ่อ...ฉันลืมไป...ผู้หญิงหน้าเงินแบบเธอ..คงไม่นอนกับใครง่ายๆถ้าคนๆนั้นไม่รวยพอ..หึ.... เพลิงสบดยิ้มออกมา ก่อนจะมองณดาด้วยสายตาดูถูกเหยียดหยาม "คุณเห็นณดาเป็นคนแบบนั้นจริงๆเหรอคะ..ณดาเป็นผู้หญิงแบบนั้นในสายตาคุณเหรอ..? "ใช่...ก็เธอพลาญเงินฉันไปตั้งเยอะ...ฉันหมดกับเธอไม่รู้เท่าไหร่...อยู่กับฉันมันสุขสบาย เธอถึงไม่ยอมไปจากฉันสักที "คุณอยากให้ณดาออกไปจากชีวิตคุณมากขนาดนั้นเลยเหรอคะ... "ฉันพูดกับเธอไม่ชัดเจนหรือไง ณดามองเพลิงด้วยความรู้สึกเหนื่อยหน่าย...เธอเหนื่อยกับเขา เหนื่อยที่จะพูด เหนื่อยที่จะเถียง เหนื่อยทุกอย่าง...ไม่อยากอธิบายหรือคุยกับเขามากกว่านี้ เกรงว่าจะทะเลาะกันเสียเปล่า "ณดาขอตัวนะคะ "จะไปไหน....พอฉันจับได้ไล่ทันก็ทำมาเป็นโกรธ... "ณดามีสิทธิ์โกรธคุณด้วยเหรอคะ.. เพลิงคว้าแขนณดาไว้ เขาบีบไปที่ข้อมือเธออย่างแรง จนเกิดรอยช้ำห้อเลือด "อย่ามาย้อนฉันนะณดา.. "โอ้ย...ณดาเจ็บ.... "อย่ามาสำออย...ตอนเธอเดินออกมากับไอ้คีย์ ฉันยังเห็นเธอยิ้มออเซาะมันอยู่..ชอบมันมากใช่ไหม.. "ค่ะ..ชอบมาก....พอใจหรือยังคะ..ปล่อยณดาได้แล้ว..ณดาเจ็บ "ถ้าชอบมันมาก...ก็รอหยอดน้ำข้าวต้มให้มันล่ะกัน..ป่านนี้คงโดนกระทืบแหลกคาตีนลูกน้องฉันแล้ว "คุณเพลิง...หมายความว่ายังไงคะ.. "............... "คุณอย่าทำอะไระพี่คีย์นะ..เขาไม่เกี่ยวกับเรื่องนั้น...ณดาเป็นคนดึงเขาเข้ามาเอง..เขาไม่รู้เรื่อง.. "ดูเธอห่วงใยมันสะเหลือเกินนะณดา..หึ...ไม่ต้องกลัวหรอกฉันแค่สั่งสอนมันว่าอะไรควรไม่ควร....โทษฐานที่มันบังอาจมายุ่งกับผู้หญิงของฉัน...มันต้องได้รับผลที่มันกระทำ "อย่าทำอะไรเขา...ณดาขอร้อง "ห่วงมันมาก ??? "ไม่ต้องห่วงมันหรอก...ห่วงตัวเองดีกว่า...มานี่... เพลิงลากณดาเข้าไปในห้องนอนแต่ณดาขัดขืน...ทำเอาเพลิงประหลาดใจไม่น้อย..เพราะปกติณดาจะยอมเขาตลอด..ยอมเขาทุกเรื่อง..โดยเฉพาะเรื่องบนเตียงเธอไม่เคยปฏิเสธเขาเลยสักครั้ง..สั่งยังไงก็ทำอย่างนั้น .. ไม่เคยขัด...แต่ครั้งนี้เธอขัดขืนเขา..ปฏิเสธเขา..ทำให้เขาโมโหไม่น้อย "ปล่อย....ปล่อยณดานะ.. "คุณเพลิงณดาบอกให้ปล่อย.. "อย่าเล่นตัว...ฉันไม่มีเวลาว่างมาเล่นสนุกกับเธอนะณดา.. "ไม่.... . "ปล่อย..อย่าทำแบบนี้ เพลิงจับณดาเวี่ยงลงบนเตียง ก่อนจะขึ้นคร่อมตัวเธอ แล้วฉีกเสื้อผ้าเธออกจนขาดวิ่น...คนขี้โมโหดูดไปที่คอเธออย่างแรง..ทั้งกัด..ทั้งขบ..ก่อนจะไซร์ลงมาเรื่อยๆจนถึงหน้าอก...เขาทำรุนแรงป่าเถื่อนกับเธอมาก...ณดาได้แต่ร้องไห้ ขัดขืนเขาสุดฤทธิ์...เธอเหนื่อยกับคนแบบนี้มากแล้ว...ไม่อยากทนให้เขาดูถูกเธอได้อีก อยากไปเสียแต่ตอนนี้ แต่ติดอย่างเดียวคือน้องสาวพิการของเธอยังอยู่ในปกครองของเขา..หากจะเดินออกจากชีวิตเขาเธอต้องหางานที่มั่นคงทำเสียก่อน หรือเก็บเงินให้ได้สักก้อน..เงินที่มาจากน้ำพักน้ำแรงของเธอเอง...ไม่ใช่เงินของเขา...เธอดิ้นขัดขืนจนหมดแรง ก่อนที่เพลิงจะหมดอารมณ์แล้วลากเธอไปที่ระเบียงห้อง "โถ่เว้ยย....จะดิ้นอะไรกันนักหนา เอากับฉันมันฝืนใจเธอมากขนาดนั้นเลยหรือไง.... "คุณจะทำอะไรคะ ... "เล่นตัวนักก็นอนมันที่ระเบียงนี่แหละ.. "คุณเพลิงอย่าทำแบบนี้...ปล่อยณดา.. เพลิงจับณดามัดมือยึดติดกับระเบียงห้องด้านนอก...เขาปิดปากเธอด้วยสกอตช์เทป..ก่อนจะเดินออกมา แล้วล็อกประตูกระจกจากด้านใน เขาโมโหที่ณดาขัดใจเขา..เลยอยากจะสั่งสอนเธอให้หลาบจำ...พอเข้ามาในห้องเขายืนดูดบุหรี่เพื่อคล้ายอารมณ์โกรธอยู่นานก่อนจะเดินไปนั่งดูทีวีที่โซฟา...เขานั่งไปสักพักก็มีเสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้น 📞📞📱📱📱📞📞 RrrrrrrrrrrrrR 📞📞📱📱📱📞📞 RrrrrrrrrrrrrR 📞 สวัสดีครับคุณปริม 📞คุณเพลิงค่ะ..พอดีคุณพ่ออยากคุยเรื่องซื้อที่ดินแถวสมุทรปราการกับคุณ..ตอนนี้คุณสะดวกออกมาพบท่านไหมคะ 📞ได้ครับ..ที่ไหนครับ.. 📞บ้านปริมค่ะ. 📞โอเคครับ..จะไปเดี๋ยวนี้ 📞ค่ะ เพลิงรีบคว้ากุญแจรถแล้ววิ่งออกจากห้องไป เขารอโอกาสนี้มานาน..ที่ดินแถวสมุทรปราการ..เป็นที่ดินเก่าแก่ของตระกูลเขาที่พ่อของเขาเคยขายให้กับพ่อของปริม..ก่อนที่พ่อของเขาจะเสียชีวิตได้ฝากฝังให้เขาซื้อคืนกลับมาให้ได้...เขาขอซื้อจากพ่อของปริมมานานแล้ว..แต่พ่อของปริมไม่ยอมขาย...เสนอราคาไปเท่าไหร่ก็ไม่ยอม..แต่ตอนนี้ท่านนัดให้เข้าไปคุย...เพื่อเจรจาซื้อขาย..เขาจึงรีบออกไป คุยธุระอยู่นานเกือบสามชั่วโมง..เมื่อได้ข้อเสนอที่น่าพอใจทั้งสองฝ่าย..การเจรจาจึงสิ้นสุดลง..เขาพาปริมมาทานข้าวต่อที่ร้านอาหารชื่อดังแห่งหนึ่ง..ทานไปสักพักปริมก็พูดขึ้น "อากาศเหมือนฝนจะตกเลยนะคะ... "ครับ... "ตกจริงๆด้วย...สงสัยพายุจะเข้า..⛈️⛈️🌩️🌩️..ฝนตกลงมาอย่างหนัก..บวกกับเสียงฟ้าผ่า..ลมกระโชกแรง. "ปริมชอบอากาศแบบนี้มากเลยค่ะ..นอนหลับสบายดี.. "ครับ..ผมก็ชอบ... "ฝนตกทีไรคิดถึงณดาทุกที...ถ้าเป็นณดานะคะ..รายนั้นคงนอนขดตัวอยู่แต่ในห้อง... "ณดา ? "ณดากลัวฟ้าร้องน่ะค่ะ...เขาจำฝังใจ..ตั้งแต่วันที่พ่อแม่เขาประสบอุบัติเหตุเสียชีวิต..วันนั้นฝนตกหนัก..บรรยากาศแบบนี้เลย... "พอดีผมมีธุระด่วน...ขอตัวกลับก่อนนะครับ...เดี๋ยวผมให้ลูกน้องผมไปส่งคุณ.. "เออ....คะ..คุณ...! ไม่ทันที่ปริมจะพูดจบ เพลิงก็วิ่งหน้าตั้งออกไป..ไม่เอาแม้กระทั่งโทรศัพท์มือถือ...ปริมร้องเรียกไว้ก็ไม่ทัน...เลยฝากลูกน้องเขาเอาไว้ให้ เพลิงนึกขึ้นได้ว่าขังณดาไว้ที่นอกระเบียง..ฝนตกนานนับสองชั่วโมง...ป่านนี่ณดาคงเปียกฝนหมดแล้ว..เขาขับรถด้วยความเร็ว..อยากไปถึงคอนโดให้เร็วที่สุด..แต่ระยะทางค่อนข้างไกล...ประกอบกับฝนตกการจราจรติดขัด...ทำให้รถเคลื่อนตัวได้ช้า...เขาใช้เวลานานนับชั่วโมงครึ่งกว่าจะขับรถมาถึงคอนโดได้ พอมาถึงหน้าห้องเขารีบสแกนคีย์การ์ดด้วยความร้อนรน เปิดประตูเข้าไปแล้วรีบวิ่งตรงไปที่ระเบียงทันที "ณดา..!!!!!

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more