โซ่สวาทเมียเด็ก

สารภาพเลยสิๆ...2

[น้ำรินเหรอ มีอะไรหรือเปล่า แล้วยัยธารไปไหน] ภีมวัจน์เอ่ยถามออกไปด้วยความแปลกใจ

“ยัยธารเมามากเลยค่ะ อยู่ที่ THE SEED PUB คุณภีมมารับหน่อยได้มั้ยคะ” น้ำรินเอ่ยออกมาด้วยความเป็นกังวลเพราะกลัวว่าภีมวัจน์จะโกรธเพื่อนของเธอ

[ไหนยัยธารบอกว่าจะไปนอนที่หอเรา แล้วทำไมตอนนี้ถึงไปเมาที่ผับ] ภีมวัจน์เอ่ยด้วยความโมโห

“คุณภีมมารับยัยธารก่อนเถอะค่ะ ไว้วันหลังน้ำจะอธิบายให้คุณภีมเข้าใจเอง แต่ตอนนี้น้ำต้องรีบไปหาแม่ คุณภีมรีบมานะคะ” น้ำรินเอ่ยออกมาเสียงสั่น เพราะตอนนี้เธอเป็นห่วงมารดาเหลือเกิน

[โอเค รออยู่ตรงนั้นก่อนนะอย่าเพิ่งไปไหนล่ะ]

ภีมวัจน์กล่าวจบก็รีบคว้ากุญแจรถยุโรปราคาแพง แล้วบึ่งออกไปรับเด็กในปกครองของเขาทันที ตอนนี้โทสะกำลังครอบงำจิตใจของเขา เพียงธารทำตัวแบบนี้ทำไม ทั้งที่ตลอดเวลาที่เธออยู่กับเขา หญิงสาวเป็นเด็กที่อยู่ในโอวาทตลอด

แต่นี่แอบโกหกเขาแล้วหนีไปเที่ยวกับเพื่อนมันใช้ได้ที่ไหน คอยดูนะถ้าพรุ่งนี้เธอสร่างเมาเขาจะลงโทษเธอให้เข็ด ทำตัวยังกับเด็กไม่รู้จักโต แค่บอกว่าอยากไปเที่ยว เขาก็ไม่ได้ห้ามอยู่แล้ว แต่นี่มาโกหกเพื่ออะไร เขาไม่ชอบคนโกหกอย่างที่สุด ภีมวัจน์ได้แต่คาดโทษเด็กในปกครองไว้ในใจ

เมื่อเขาไปถึงที่ผับ ชายหนุ่มก็รีบประคองร่างของหญิงสาว ที่ตอนนี้มือของเธอยั้วเยี้ยไปหมด ความโกรธในตอนแรกมันมากขึ้นทวีคูณเมื่อเขาพบว่าเธอกำลังส่งยิ้มให้ผู้ชายทั่วไปหมด เขานำร่างของหญิงสาวมาที่รถอย่างทุลักทุเล ก่อนที่จะยัดร่างบางเข้าไปในรถได้สำเร็จ

“คุณภีมมาได้ไงคะ” เพียงธารเอ่ยเสียงยานคาง ก่อนที่มือเล็กของหญิงสาวจะลูบไล้ไปที่ใบหน้าของชายหนุ่ม

“นั่งดีๆ อย่ายั้วเยี้ยสิ” ภีมวัจน์กล่าวพร้อมกับกดร่างบางให้นั่งลงที่ข้างคนขับ ก่อนที่เขาจะปิดประตูและเดินไปประจำที่คนขับ

“คุณภีมขา...เราจะไปไหนคะ” เพียงธารเอ่ยออกมาเสียงยานคางอีกครั้ง

“ทำไมดื่มจนเมาขนาดนี้ล่ะธาร รู้มั้ยว่ามันอันตราย” ภีมวัจน์อดที่จะดุหญิงสาวไม่ได้ เพราะสภาพของเธอตอนนี้เรียกว่าเรื้อนเลยก็ได้

“ก็คุณภีมสิจะหมั้นทำไม” เพียงธารเอ่ยออกมาด้วยความเมามาย

“ฉันจะหมั้นแล้วมันเกี่ยวกับที่เธอเมายังไง” สายตาของชายหนุ่มมีคำถามขึ้นมาทันทีที่หญิงสาวตอบออกมาเช่นนั้น