“มาให้ย่ากอดหน่อยมาลูก” แม้จะกอดทักทายกันแล้วแต่วีณาก็เรียกหลานให้มาหา นางกอดเอาไว้แล้วน้ำตาไหลออกมา เด็กๆ ช่วยเช็ดให้ยกใหญ่
“คุณย่าร้องไห้อีกแล้ว อย่าร้องสิคะ โอ๋ๆ” วิกกี้เช็ดน้ำตาให้ผู้เป็นย่า
“ทำไมคุณย่าเห็นวิกกี้กับวินนี่แล้วร้องไห้ทุกทีเลยคะ” น้องบีกระซิบถามมารดา
“เพราะว่าน้องบีสองกับบีสามเป็นหลานคุณย่าเหมือนน้องบีไงคะ” เพราะก่อนนี้ไม่รู้ว่าบ้านนี้จะบอกหลานๆ หรือเปล่าว่าพวกเธอมาในฐานะอะไร เลยยังไม่ได้บอกน้องบี แต่ปารมีใจกว้างเขาสอนให้หลานของเขาเรียกญาติฝั่งพ่อตามฐานะ และบอกว่ามีความเกี่ยวพันทางสายเลือดกันแบบไม่ปกปิดศรุตาเลยบอกลูกสาวของเธอเช่นกัน
“หลานคุณย่า บีสองบีสามเป็นลูกคุณพ่อที่ถูกลักพาตัวไปเหรอคะ” น้องบีตาโต
“เปล่าลูกเปล่า” ศรุตารู้สึกมึนหัวน้อยๆ ในจินตนาการล้ำเลิศของน้องบี “คือบีสองบีสามเป็นลูกอาไวท์ไงคะ อาไวท์กับอาเพนนีเป็นแฟนกันแล้วมีสองแฝดมาไงคะ แล้วเพราะเป็นญาติกันน้อ
