"ปล่อยฉันนะ นี่!…" เธอพยายามดิ้นอยู่ในอ้อมแขนแกร่งของชายหนุ่มที่เดินมุ่งตรงกลับไปยังห้องของเขา ธาวินมองใบหน้าเรียวด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ ไม่ฟังคำทักท้วงของเธอสักนิด เสียงเล็กยังคงโวยวายแล้วดิ้นไปมาอยู่อย่างนั้นจนกระทั่ง...
พรึ่บ
"อ๊ะ...โอ้ย มันจุกนะ" ตามด้วยเสียงร้องของเธอที่ถูกคนตัวโตปล่อยลงบนเตียงนอนกว้างของเขาอย่างไม่คิดออมแรง หญิงสาวร่างบางส่งสายตาคาดโทษไปให้คนตัวโตทันที
"ก็เธอให้พี่ปล่อย" ร่างหนาตอบด้วยท่าทีกวนประสาท
"ก็ปล่อยเบาๆ ไม่เป็นหรือไง ไอบ้า โยนลงมาได้" ร่างเล็กค่อยๆ ลุกขึ้นมานั่งแล้วเบือนสายตาไปทางประตูหมายจะวิ่งออกไป ชายหนุ่มที่เห็นแบบนั้นก็เดินมายืนกอดอกขวางหน้าอย่างรู้ทันในความคิดของเธอ
"ขาสั้นแบบเธอ หนีพี่ไม่ทันหรอก" ตามด้วยเสียงทุ้มที่ยังคงเอ่ยกวนประสาทเธอต่อ
"ขายาวตายแหละ" ร่างบางบ่นเบาๆ กับตัวเองแล้วทำหน้ายู่ให้ร่างสูงตรงหน้า สุดท้ายเธอก็ต้องล้มเลิกที่จะคิดหนีเพราะ
