"..." ภายในรถสปอร์ตหรูที่ปกคลุมไปด้วยความเงียบโดยที่ผมเองก็ไม่ได้พูดอะไรออกไปเพราะรู้ดีว่าตอนนี้อารมณ์ของคนตัวเล็กพร้อมที่จะระเบิดออกมาเพียงแค่รอเวลาเท่านั้น
ปึ๊ง
เสียงประตูรถผมถูกปิดลงโดยที่เจ้าของร่างบางที่นั่งข้างๆ เดินลงไปอย่างไม่สนใจผมและลูกอย่างเคย เจ้าแสบของผมก็นิ่งมองตามผู้เป็นแม่ไปก่อนที่จะหันหน้ามาหาผม ราวกับเข้าใจบ้างแล้วว่าตอนนี้แม่กำลังไม่พอใจในตัวเขาอยู่
"ไปครับ" ผมได้แต่จูงมือพาเจ้าแสบที่ฉายสีหน้าไม่ค่อยอยากเข้าบ้านสักเท่าไหร่เดินตรงเข้ามาในบ้าน ตอนนี้เจ้าแสบคงรู้บ้างแล้วว่าตัวเองนั้นกำลังจะต้องเจอกับอะไร...
ผมเดินเข้ามาในบ้านก็ไม่เจอกับร่างเล็กแล้วจึงพาลูกขึ้นไปชั้นสองแทน
แกร็ก ผมเปิดประตูเข้ามาในห้องลูกชายก็เจอกับร่างบางที่ตอนนี้กำลังยืนรอเราสองคนอยู่แล้ว
"เล่ามาให้หมด" เธอกดเสียงต่ำแล้วมองหน้าผมนิ่ง เพียงขวัญเธอมีเหตุผลมาก เห็นแบบนี้แล้วผมรู้เลยว่าทำไมเธอถึงเอาลูกอย
