"เข้ามาในห้องอีกแล้วนะ" ฉันที่พึ่งอาบน้ำแต่งตัวเสร็จเอ่ยบอกกับคนตัวสูงที่นอนเล่นอยู่บนเตียงกว้างในห้องฉันอย่างมีความสุขฉายรอยยิ้มกว้างบนใบหน้าทั้งพ่อทั้งลูก จนสองคนชะงักแล้วหันมาทางฉันแค่แวบเดียวเท่านั้น แล้วทั้งสองก็หันไปหัวเราะคิกคักแล้วเล่นกันต่ออย่างที่ไม่สนใจคำทักท้วงของฉัน
ฉันเลยหมุนตัวไปนั่งที่โซฟาเล็กที่ตั้งอยู่ตรงข้ามกับเตียงไม่อยากจะขัดสองพ่อลูกที่กำลังมีความสุขอยู่ตอนนี้ เหอะ! ฉันเห็นว่าลูกมีความสุขหรอกนะ ไม่งั้นฉันไม่ยอมให้เขานั่งอยู่ในห้องนี้ได้หรอก
แล้วหยิบโทรศัพท์มาเล่นฆ่าเวลาที่สองพ่อลูกเล่นสลับกับเงยหน้ามามองทั้งสองบ้าง เล่นกันไม่สนใจฉันเลย... แล้วสายตาฉันก็ต้องชะงักเมื่อไปเห็นข้อความที่ถูกส่งโดยเรย์ที่เป็นเพื่อนสนิท ฉันก็กดเข้าไปที่กล่องข้อความของเพื่อนทันที
เรย์ : หายเงียบเลยนะ
เรย์ : คิดถึงทั้งแม่ทั้งลูกเลย
ฉันได้แต่ยิ้มแล้วส่ายหัวให้ข้อความกวนของเรย์โดยที่ไม่ได้คิ
