"พ่อมาแล้ว!" แล้วเสียงเล็กก็เรียกพร้อมกับวิ่งมาหาพ่อของตัวเองที่พึ่งจะแยกกันแค่วันเดียว ลูกฉันก็ทำเหมือนไม่ได้เจอกันเป็นปีอย่างนั้นแหละ
"โอ๊ะ!...ซี๊ดดด..." แล้วพี่ธาวินก็ต้องร้องออกมาเมื่อตัวแสบนั้นวิ่งไปกอดแล้วชนแผลของเขาเข้าอย่างจังจนฉันไม่ทันจะเอ่ยห้ามปรามลูก ฉันได้แต่เบิกตากว้างตกใจแล้วรีบประคองคนตัวสูง จนเด็กชายตัวแสบก็เผยสีหน้างุนงงไปกับเหตุการณ์นี้เพราะเจ้าแสบมักจะทำแบบนี้ทุกครั้งที่เจอกัน แต่ต้องแปลกใจเมื่อรู้ว่าวันนี้พ่อของเขานั้นเกิดอาการแปลกไป
"อ้าวลูก...เป็นอะไร ทำไมหน้าซีดแบบนั้นล่ะ" ม๊าฉันที่เดินตามเจ้าแสบมาก็เอ่ยถามคนตัวสูงด้วยสีหน้าท่าทีตกใจ ฉันจึงประคองคนตัวสูงเดินไปนั่งที่โซฟากว้างที่มีป๊าฉันนั่งอยู่แล้ว ตามด้วยม๊าและเจ้าแสบที่เดินตามเข้ามา
"สวัสดีครับ" พี่ธาวินไหว้ทักทายป๊าม๊าฉันแล้วค่อยๆ นั่งลงโดยที่มีฉันคอยตามช่วยไม่ห่าง
"อืม" ป๊าฉันก็รับไหว้แบบตึงๆ แล้วมองเขานิ่ง
