ตึก
ตึก
เสียงเท้าหนักของชายหนุ่มรีบวิ่งเข้ามายังหน้าห้องฉุกเฉินของโรงพยาบาลเอกชนด้วยความเร่งรีบเมื่อรับสายจากลูกน้องคนสนิทจึงรับรู้ว่าลูกชายเพียงคนเดียวของเขาเข้าโรงพยาบาลโดยที่ไม่ทราบอาการป่วย
"ฮึก..." เสียงสะอื้นไห้ของหญิงสาวร่างบางยืนกุมมือตัวเองแน่นลอบมองไปที่ประตูห้องฉุกเฉินด้วยความหวัง โดยที่มีแพรดาวคอยนั่งอยู่ไม่ห่าง
"คุณน้าสวัสดีครับ" ร่างหนาที่มาใหม่รีบทักทายผู้ใหญ่ด้วยความนอบน้อม แพรดาวพยักหน้าให้คนที่มาใหม่ด้วยใบหน้าเปื้อนรอยยิ้มเล็กน้อยแต่ยังคงมีสีหน้ากังวลไม่แพ้กัน ธาวินหมุนตัวไปหาร่างบางที่ยืนเฝ้ามองประตูนั้นโดยไม่ได้สนใจอะไรแม้แต่ชายหนุ่มที่วิ่งหน้าตั้งเข้ามาด้วยความห่วงลูกไม่แพ้กัน
"เพียงขวัญลูกเป็นอะไร" ว่าแล้วชายหนุ่มก็เดินไปหาเธอแล้วเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนมากที่สุดกับคนตรงหน้าที่กำลังใจจดใจจ่ออยู่อย่างนั้น
เสียงทุ้มที่ดังขึ้นมาใกล้เธอทำให้ร่างบางได้สติแล้วหันไป
