ตอนที่ 31
คำสารภาพนั้นราวกับคมมีดที่กรีดแทงลงไปกลางใจของกานต์ชนกซ้ำแล้วซ้ำเล่า ความเจ็บปวดเสียดแทงจนเธอหายใจติดขัด ความโกรธเกรี้ยวและผิดหวังถาโถมเข้าใส่เธอจนแทบยืนไม่ไหว
“แล้วคุณ!!!…ทำไมไม่บอกฉันตั้งแต่แรก...ห๊า!!!!” กานต์ชนกถามเสียงเกรี้ยวกราด แต่ก็ไม่อาจสกัดกั้นน้ำตาแห่งความคับแค้นใจไม่ให้ไหลรินออกมาได้ จนมันไหลออกมาเต็มสองแก้มของเธอ อารมณ์ที่พลุ่งพล่านเมื่อสักครู่พลันดับมอดลงไป
คณินถอนหายใจเล็กน้อย ราวกับเบื่อหน่าย
“ผมก็อยากจะบอกคุณ… แต่ผมขัดคุณพ่อไม่ได้ ก็คุณพ่อผมอยากได้คุณเป็นลูกสะใภ้นี่น่า” คำพูดของเขาไม่ได้ปลอบโยนแม้แต่น้อย หากแต่กลับยิ่งตอกย้ำความรู้สึกเหมือนถูกหลอกใช้ให้กานต์ชนกเจ็บปวดยิ่งกว่าเดิม
“โอเค… ฉันจะบอกกับแม่ฉัน จะไม่มีงานแต่งใดๆ เกิดขึ้น ลาก่อนค่ะ” กานต์ชนกตัดสินใจในพริบตา เธอเช็ดน้ำตาอย่างลวกๆ ลุกขึ้นยืนอย่างโซซัดโซเซ หัวใจที่แตกสลายกำลังร้องไห้กึกก้องอยู่ภายใน
