"พ่อขอโทษจริงๆ แม่ พ่อเอาเงินไปเล่นพนันหมดแล้ว" คำตอบของนายอมร ทำให้ภูผาส่ายหน้าน้อยๆ เขาไม่อยากจะเชื่อว่า ลูกน้องของเขาจะสิ้นคิดขนาดนี้ น่าสงสารลูกสาวและภรรยาเหลือเกินนี่คงไม่เคยรู้สินะนายอมรไปทำเรื่องไม่ดีแบบนี้
"ไอ้ผัวชั่วทำแบบนี้ได้ยังไง" นางรจเรจได้ยินอย่างนั้นก็ทั้งตบทั้งตีผู้เป็นสามี ส่วนนายอมรก็ไม่สู้แต่อย่างใด อิงดาวได้แต่จับมือมารดาเอาไว้ ไม่ให้ทำร้ายบิดาไปมากกว่านี้ เพราะเรื่องมันเกิดแล้วคงไม่สามารถแก้ไขอะไรได้ นอกจากแก้สถานการณ์ไปเฉพาะหน้าเท่านั้น
"หยุดเลยพวกมึง เลิกเล่นละครแล้วเอาเงินมาคืนเจ้านายพวกกูเดี๋ยวนี้ กูชักจะรำคาญพวกมึงมากแล้วนะ” หนึ่งในชายฉกรรจ์ตวาดทั้งสามคนพ่อแม่ลูก ด้วยเพราะไม่ต้องการที่จะอยู่ในสถานการณ์แบบนี้ พวกเขามาแค่ทวงเงินถ้าได้เงินก็แค่จบกันเท่านั้นเอง
"เดี๋ยวกูจะคืนให้พวกมึงเอง แล้วออกไปจากที่นี่ซะ ถ้ามึงเข้ามาที่นี่อีก กูรับรองได้เลย ว่าพวกมึงไม่มีลมหายใจออกไปแน่ๆ" ภูผาเอ่ยออกมาเสียงเข้ม แน่นอนว่าการตัดสินใจของเขา มันผ่านการไตร่ตรองเรียบร้อยแล้ว ด้วยเพราะสงสารนางรจเรจและบุตรสาวที่ไม่รู้อีโนอีเหน่อะไร นั่นทำให้เขาตัดสินใจ ที่จะจ่ายเงินสองแสนบาท เพื่อที่จะจบเรื่องนี้ ส่วนนายอมรเขาคงต้องคุยกันอีกยาว ต่อแต่นี้เขาคงไม่อนุญาตให้เล่นการพนัน ถ้าเล่นการพนันอีก ก็คงต้องออกไปจากไร่ของเขา
"แน่ใจนะว่ามึงจะคืนเงิน เจ้านายกูจริงๆ" หนึ่งในชายฉกรรจ์เอ่ยออกมายังไม่ค่อยเชื่อใจ ใครจะมาเอาเงินจ่ายหนี้ให้คนอื่นถึงสองแสนบาท มันแทบไม่น่าเชื่อเลยจริงๆ
"เอาเลขบัญชีเจ้านายพวกมึงมาเดี๋ยวกูโอนให้เดี๋ยวนี้" ภูผาเอ่ยออกมาเสียงจริงจัง เขาพร้อมที่จะจ่ายให้ หลังจากนั้นค่อยตกลงเงื่อนไขกับนายอมรอีกที
"ได้" ว่าแล้วหนึ่งในชายฉกรรจ์ก็เดินเข้ามาหาภูผา พร้อมกับหันหน้าจอโทรศัพท์ของตนเองออกมาให้ภูผาเห็นเลขที่บัญชีของเจ้านายตน ภูผาหยิบโทรศัพท์ของตนเองขึ้นมาทันทีก่อนที่จะกดโอนเงินตามเลขที่บัญชีที่พวกมันแจ้ง เมื่อจัดการโอนเสร็จชายหนุ่มหันหน้าจอให้มันดูว่าเขาโอนสำเร็จแล้ว