นับดาวเห็นสภาพของพฤกษ์แล้วเธออดสงสารไม่ได้ เขาผอมซูบไม่เหมือนนายหัวคนก่อนที่เธอเคยรัก เธอนึกสะท้อนในใจ เพราะเธอใช่มั๊ยเขาถึงเป็นแบบนี้ หรือเธอจะให้โอกาสเข้าดู ช่วงนี้พัฒน์เริ่มจำหน้าคนได้ พฤกษ์มาหาลูกพอเขาส่งให้คุณนายดาว พัฒน์เริ่มงอแงจะตามเขาทุกครั้ง จนเธอแอบมีน้ำตา เพราะเธอถือฐิทิเกินไปรึเปล่า ทำให้ครอบครัวต้องมีสภาพแบบนี้ คุณนายดาวก็ไม่รู้จะทำยังงัย เธออยู่ตรงกลาง หลานก็สงสาร ลูกก็สงสาร ลูกสะใภ้ก็สงสาร นับดาวเองก็ใช่จะมีความสุข เธอพูดน้อยลง กินน้อยลง ยิ้มน้อยลง ทุกวันๆ เธอกลัวว่าสองคนนี้ ไม่ใครก็ใครตรอมใจไปก่อนแน่
‘นับ นับรักแม่มั๊ย’ คุณนายดาวเอ่ยขึ้นมาหลังจากดูเริ่มป้อนนมให้ลูก
‘นับรักแม่มากค่ะ นับคิดว่าแม่เป็นแท้ๆของนับ ขอบคุณที่แม่ดูแลนับและพัฒน์เป็นอย่างดีนะคะ’ นับดาวคิดแบบนั้นจริงๆ แม้เธอจะใจร้ายกับพฤกษ์ แต่คุณนายดาวที่เป็นแม่แท้ๆของนายหัว ก็ยังรักเธอ ดูแลเธอ ถ้าเป็นแม่ยายคนอื่น
