4
1153 Words
ลัลนามองเขา เธอจะบอกได้หรือว่า เพื่อนของเขาคิดจะรวบหัวรวบหางเธอก่อนแล้วค่อยส่งต่อให้ชายหนุ่ม ซึ่งถ้าพูดไปแล้ว ศราวินมองว่าไม่ผิด เธอก็จะยิ่งอาย เพราะยังไง พวกเขาก็เพื่อนกัน และเพราะความคิดนี้ทำให้หญิงสาวเลือกที่จะไม่ตอบ
“ฉันทำแผลให้ก่อน แล้วค่อยบอกว่าเกิดอะไรขึ้น”
ศราวินลุกจากโซฟา ย่อตัวลงตรงหน้ากระต่ายน้อย จับเท้าเรียวขึ้นมาอย่างเบามือจนลัลนาไม่ทันตั้งตัว ได้แต่มองตาปริบๆ ให้เขาเช็ดแผลให้อย่าเบามือ
ศราวินทำความสะอาดแล้วนำยารักษาแผลสดแตะลงไป เมื่อทุกอย่างเรียบร้อยก็วางเท้าเธอลงกับพื้น
“เสร็จแล้ว ฉันขอโทษแทนเพื่อนฉันด้วยที่ทำให้เธอบาดเจ็บ”
ลัลนากัดปากแล้วถาม “คุณทราบเหรอคะว่าเกิดอะไรขึ้น”
“ฉันรู้จักนิสัยเพื่อนฉันดี”
เขาตอบยิ้มๆ ดวงตาคู่คมมีแววน่าหลงใหลจนลัลนาต้องพยายามไม่เพ่งมองนาน
“และอีกอย่าง ท่าทางเงอะงะของเธอก็คงไม่ใช่คนที่ไปหาเรื่องใครก่อนหรอกจริงไหม”
“...”
“เธอชื่ออะไร”
จู่ๆ ก็ถูกเปลี่ยนเรื่องทำเอาคนถูกว่าเงอะงะ ต้องตั้งสติอยู่ครู่ถึงจะตอบเขาได้
“ฉันชื่อลัลนาค่ะ”
“อืม แล้วรู้ไหมว่าที่มาวันนี้ต้องเจออะไรบ้าง”
ศราวินถามต่อหลังจากกลับมานั่งบนโซฟาตามเดิม ใช้สายตาพิจารณาดวงหน้าสวยของสาวน้อยที่นั่งตัวลีบ
ตลอดเวลาครึ่งชั่วโมงที่อยู่ด้วยกัน ชายหนุ่มสัมผัสได้ถึงความไร้เดียงสาของเธอ ไม่มีจริตมารยาจนอยากรู้ว่าอะไรคือสาเหตุที่ทำให้สาวน้อยตรงหน้ามาทำงานนี้
หลายคนที่เขาเคยมีอะไรด้วย มักจะบอกโดยที่ไม่ได้ถามว่า ทำไปเพราะนำเงินไปรักษาบิดามารดา หรือไม่ก็หาค่าเทอมส่งเสียตัวเอง เพราะที่บ้านยากจน แต่ไม่ว่าจะด้วยสาเหตุไหน ศราวินก็รับฟัง ทุกคนย่อมมีเหตุผลเป็นของตัวเอง และที่เขาต้องการจากพวกเธอก็คือความสำราญใจจากการได้ปลดปล่อยเพียงแค่นั้น สิ่งที่พวกเธอเล่าจะจริงหรือเท็จ อย่างไรเสียก็ไม่กระทบกับเขาเลย
“รู้ค่ะ คุณแจนบอกหมดแล้ว ว่าต้องดูแลคุณ...”
“ฉันชื่อศราวิน” เขาบอก
“ค่ะ คุณแจนบอกว่าฉันต้องดูแลคุณศราวิน วันนี้เป็นวันเกิดของคุณ” เธอบอก แล้วเม้มปากครุ่นคิดครู่หนึ่งก่อนพูดต่อ “ฉันทำให้ทุกคนวุ่นวายต้องขอโทษด้วยนะคะ ส่วนเรื่องค่าเสียหายวันนี้ ฉันจะหาเงินมาชดใช้ให้”
ศราวินขมวดคิ้ว เหมือนได้ยินเรื่องที่ไม่เคยคาดคิดมาก่อน เท่าที่รู้มาคือ สาวน้อยคนนี้ต้องการเงินไปใช้ แต่เขาไม่ได้ถามหรอกว่านำไป
ใช้อะไร เพราะไม่ใช่เรื่องที่เขาสนใจ แต่น่าสนใจตรงที่เธอบอกว่าจะหาเงินมาคืน ทั้งที่เธอไม่น่าจะมีเงินมากนัก
“ใจเย็นก่อน ฉันไม่ได้จะเรียกค่าเสียหาย”
“แต่ว่าฉันทำแก้วคุณแตกไปสามใบ”
ศราวินอมยิ้ม “แก้วสามใบ ความจริงก็แค่ไม่กี่พันบาท ฉันไม่คิดเงินเธอหรอก ลัลนา”
“...”
“เธอจะดื่มอะไรก่อนไหม”
ลัลนาส่ายหน้า “ไม่ดีกว่าค่ะ”
ศราวินหรี่ตามองแล้วลุกขึ้นเดินไปที่บาร์เครื่องดื่มแล้วรินไวน์มาสองแก้ว เขายื่นให้เธอแก้วหนึ่ง
“ดื่มสักหน่อย เธอดูหน้าซีดๆ นะ”
ลัลนาลังเล หากแต่เห็นแววตาเปิดเผย จริงใจของเขา บางอย่างในตัวก็เกิดความรู้สึกไว้เนื้อเชื่อใจ ถ้าหากจะมอมเหล้าเธอ เขาก็ไม่จำเป็นต้องทำ เพราะเธอมาทำอะไรวันนี้ก็รู้ดีแก่ใจ ลัลนาไม่ได้คาดหวังว่าเขาต้องอ่อนโยนต่อคนที่มาทำหน้าที่ให้ความสุขกับเขา แต่ในเวลานี้ที่เขาสุภาพกับเธอมันก็เกินกว่าที่คิดไว้มากแล้ว
มือบางรับมาถือไว้ อีกอย่างที่เธอยอมรับความหวังดีของเขาเพราะเขาดูแตกต่างไม่เหมือนสองคนนั้น เขาสุภาพ มีเหตุผล และทำให้เธอรู้สึกไว้ใจได้มากกว่า ลัลนาจิบไวน์แล้วต้องเบ้หน้าเพราะมันค่อนข้างขม
“ดื่มไม่เป็นเหรอ”
ลัลนาหน้าแดง รู้สึกอับอายขึ้นมาทันที เธอไม่เคยดื่มแอลกอฮอล์เลยตั้งแต่เกิดมา ครั้งนี้เป็นครั้งแรก แต่เขายื่นมาให้จึงรับมาดื่มเพื่อไม่ให้เขาเสียน้ำใจ
“ค่ะ”
เสียงไอสองสามครั้งทำให้ศราวินยิ้มขำ กระต่ายน้อยไอจนแก้มแดง เขาจึงลุกไปรินน้ำเปล่ามาส่งให้อีกแล้ว
ลัลนารับมาแล้วดื่มลงคอไปจึงค่อยยังชั่ว “ขอบคุณค่ะ คุณไม่ไปสนุกกับเพื่อนๆ เหรอคะ”
ตอนที่ฟังน้ำเสียงหวานใสนั้นถามกลับมา ศราวินเพิ่งละสายตาจากดวงหน้าหวานที่นึกอยากเห็นว่าตอนที่ร้องครางอยู่ใต้ร่าง เธอจะเซ็กซี่ขนาดไหน เขาส่ายหน้าไปมาช้าๆ เพราะตอนนี้อยู่กับลัลนาก็สนุกดี
“เธอเบื่อเหรอ”
ลัลนามองหน้าเขา ใบหน้าหล่อเหลาที่มองมาอย่างรอคอยคำตอบ ทำให้เธอนึกคำพูดไม่ออก สมองอื้ออึงไปด้วยความสับสน ไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าทำไมตัวเองยังไม่กลับออกไป ทั้งที่ไม่คิดจะทำงานนี้แล้ว
ทว่า สายตาคมกริบที่มองอย่างค้นหาคู่นั้นก็ทำให้หญิงสาวนั่งนิ่ง หาเหตุผลให้ตัวเองไม่ได้ว่าทำไมยังอยู่ตรงนี้
“งั้นจะอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนไหม เหงื่อเธอออกเต็มตัว” เขาถาม
ลัลนาก้มมองตัวเอง ถ้าหากเธอได้อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าก็คงดีจากนั้นจะได้รีบกลับบ้าน ใบหน้าสวยหวานจึงพยักหน้าช้าๆ
“ถ้าไม่เป็นการรบกวนคุณมากเกินไป ฉันขออาบน้ำ เปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนกลับบ้านได้ไหมคะ”
ศราวินยิ้มแทนคำตอบ ลุกขึ้นยืนเดินนำไป ลัลนาลุกขึ้นเดินตาม แต่ว่าแผลที่เท้าทำให้ต้องเดินช้าจนชายหนุ่มที่อยู่ด้านหน้าต้องหันมามอง หญิงสาวจึงเร่งฝีเท้าให้ทันแล้วตามมาถึงห้อง
ลัลนาไม่ทันสังเกตว่าห้องที่เขาพามาคือห้องนอน เพราะมัวแต่รีบเดินตามมา เมื่อศราวินเปิดประตูแล้วผายมือให้เธอเข้ามาก่อน จึงกลายเป็นว่าต้องเข้าไปในพื้นที่ส่วนตัวของเขาอย่างไม่รู้ตัว
ลัลนาได้ยินเขาปิดประตูตามหลัง จากนั้นก็ได้ยินเสียงล็อกห้อง หัวใจดวงน้อยกระตุกวูบ แต่ว่าบอกตัวเองให้นิ่งไว้
‘เราแค่มาอาบน้ำ ส่วนเขาก็ทำตามหน้าที่เจ้าของห้องที่ดี’
- Writer
